Αθανάσιος Τζώρτζης 1935 – 2020
Αισθάνομαι την ανάγκη να αποχαιρετήσω προσωπικά και ιδιαιτέρως τον κοιμηθέντα αδελφόν και εξαίρετον πατριώτη του χωριού μας, τον Αθανάσιο Τζώρτζη. Όχι μόνο διότι υπήρξε ένας εκλεκτός άνθρωπος και οικογενειάρχης αλλά και για τα πλούσια χαρίσματα του και το χαρακτήρα του. Υπήρξε μια τίμια και ευσεβής ψυχή, φιλάνθρωπος, καλόκαρδος, αγνός, και άδολος, ιστοριοδίφης και λάτρης του χωριού μας.
Έφυγε λοιπόν ο Θανάσης όπως ήδη οι περισσότεροι από τους γεροντότερους Σουλαραίους χτυπημένος από τον αδυσώπητο νόμο της φθοράς, που σιγότρωγε την ζωτικότητα και ικμάδα του σώματος. Έφυγε όρθιος ψυχικά και αγονάτιστος συνειδησιακά.
Ένας λοιπόν ακόμη από τους ελάχιστους του χωριού μας αντιστεκόμενος σθεναρά στην ισχυρή λαίλαπα του θανάτου και το αδηφάγο κροτάλισμα του χρόνου, έφυγε για την χώρα των ζώντων , έβαλε πανιά και ταξίδεψε προς την αιωνιότητα.
Έζησε σε δύσκολες εποχές και αγωνίστηκε να μορφωθεί και να μορφώσει τα παιδιά του και να τα καμαρώσει επιστήμονες, έζησε χαρές αλλά και πόνους.
Ένα πατέρα αγωνιστή της ζωής, προπέμπουμε σήμερα στην αιωνιότητα, στο κόσμο τον άυλο και άφθαρτο, τον αγνό και ωραίο.
Αυτό το θλιβερό καθήκον μας συγκέντρωσε σήμερα εδώ να του δώσουμε τον τελευταίο χαιρετισμό, για να τον συντροφεύει εκεί ψηλά στον ουρανό, στην αιώνια πατρίδα όλων μας.
Τα λίγα αυτά λόγια , τα αποθέτω ως σκόρπια άνθη στο “σήμα” ενός κοιμηθέντος αδελφού.
Αναπαύσου λοιπόν εν ειρήνη αδελφέ Αθανάσιε στα χώματα που σε γέννησαν και σε ανάστησαν. Καλό κατευόδιο και είθε ο Κύριος να σε κατατάξει εν χώρα ζώντων και Αγίων. Αιωνία σου η μνήμη.
Ο Παπάς του χωριού σου
π. Θεόδωρος Γκουμάσης
