Αισθάνομαι την ανάγκη να αποχαιρετήσω γραπτώς και ιδιαιτέρως, τον κοιμηθέντα αδελφό μας Χαράλαμπο Μπουραντώνη διότι δεν ηδυνήθην να τον εξοδεύσω προσωπικά. Έναν εκλεκτό και εξαίρετο άνθρωπο και οικογενειάρχη που τον γέννησαν και τον ανέθρεψαν τα Σουλαρέικα χώματα. Ήταν μια τίμια και ευσεβής ψυχή με πλούσια χαρίσματα και αδαμάντινο χαρακτήρα. Αγνός και άδολος, καλόκαρδος και φιλάνθρωπος, στήριξε ανελλιπώς το χωριό μας, πάντοτε μαζί με την εκλεκτή και σεμνή σύζυγό του αείμνηστος Μαρία, διατελώντας Πρόεδρος του Συλλόγου των εν Αθήναις Σουλαραίων επί σειρά ετών αγωνιζόμενος για τον εξωραϊσμό. Μυστήριο μέγα ο θάνατος. Αδιανόητο και ακατανόητο. Ένα πέρασμα Πάσχα από το θάνατο στη ζωή, πέρασμα στην αιωνιότητα.
Ένας, λοιπόν, ακόμη από τους ελάχιστους εναπομείναντες της γενιάς του χωριού μας, αντιστεκόμενος σθεναρά στην ισχυρή λαίλαπα του θανάτου και το αδηφάγο κροτάλισμα του χρόνου έφυγε από τη χώρα των ζώντων. Έβαλε πανιά και ταξίδεψε για την γειτονιά των αγγέλων. Έζησε σε δύσκολες εποχές και αξιώθηκε να δει το γιο του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και την κόρη του καθηγήτρια. Ένας πατέρας αγωνιστής της ζωής αναχώρησε για την αιωνιότητα, στον κόσμο τον άυλο και άφθαρτο, τον αγνό και ωραίο. Τα λίγα αυτά λόγια, τα αποθέτω ως σκόρπια άνθη στο «σήμα» του κοιμηθέντος αδερφού μας.
Αναπαύσου, λοιπόν, εν ειρήνη, αδερφέ Χαράλαμπε, στην Αττική γη. Καλό κατευόδιο και είθε ο Κύριος να σε κατατάξει εν χώρα ζώντων και αγίων. Αιωνία σου η μνήμη.
π.Θεόδωρος Γκουμάσης
Εφημέριος του χωριού σου
