Η νέα Δημοτική Αρχή, εκτός από την ιστορική – κατά μία έννοια – ευθύνη που κατέχει σήμερα για μία πραγματικά Δίκαιη Μετάβαση, βαρύνεται και από την ουσιαστική ευθύνη επίλυσης σειράς καθημερινών προβλημάτων της πόλης και των πολιτών. Και αν η πρώτη πηγάζει από την ανάγκη να σωθεί η Μεγαλόπολη από τον «Καιάδα» που δημιούργησε η ΔΕΗ, ως σπηλαιοβάραθρο ρίψης καταδικασμένων και αιχμαλώτων, (βλέπε τους κατοίκους του λεκανοπεδίου), η δεύτερη έρχεται ως κληρονομιά της αμέσως προηγούμενης, αλλά και των άλλων Δημοτικών Αρχών που προηγήθηκαν. Αρχές που είτε δαπάνησαν χρήμα και χρόνο σε ανούσια και άσκοπα έργα, είτε αγνόησαν πραγματικά προβλήματα που ταλανίζουν επί σειρά ετών, μόνιμους κάτοικους και επισκέπτες της περιοχής μας.
Άτσαλη και ασύδοτη στάθμευση, κάκιστη ποιότητα οδοστρώματος των οδών, ελλειπής οδοφωτισμός, έργα που γίνονται πάνω από άλλα, χωρίς πρόβλεψη και σειρά, καθώς και όσων γίνονται για να γίνονται…, όπως η κοπή του δέντρου στη συμβολή των οδών Αγ. Αθανασίου και Παπαναστασίου, με ότι έχει απομείνει στο δρόμο να προκαλεί μόνο ατυχήματα. Και βέβαια δε λείπουν εικόνες που παραπέμπουν στην «εποχή του σιδήρου», όπως οι απαρχαιωμένες ξύλινες κολώνες ηλεκτροκαλωδίων, γεμάτες καρφιά από τις αναρτήσεις ανακοινώσεων, σαν αυτή που βρίσκεται στις αρχές της οδού Λ.Ζέρβα, αριστερά, η οποία βρίσκεται κάτω από το πεζοδρόμιο και «τρώει» όσα αυτοκίνητα τολμήσουν να παρκάρουν «κανονικά», χωρίς όμως να την λάβουν υπόψη! (φωτό). Αλήθεια, ποιός ευθύνεται εδώ; Ποιος πληρώνει ζημιές τέτοιου είδους και κόστους που μπορεί να ξεπερνά και τα 500 ευρώ; Θα πρέπει μονίμως η δαιδαλώδης γραφειοκρατία και η μετάθεση ευθυνών να μπαίνουν ανάμεσα σε πολιτεία και πολίτη με τη λύση του προβλήματος να βαρύνει μόνο τον δεύτερο; Και μάλιστα σε μία μικρή κοινωνία, που όλοι γνωρίζονται και συμπορεύονται μεταξύ τους και τέτοια ζητήματα θα είναι πάντα κοινά.
Η ανοχή και η υπομονή του κόσμου στα θέματα της καθημερινότητας, δεν τα υποβαθμίζουν, ούτε δημιουργούν συνθήκες απώλειας μνήμης, ειδικά όταν έρχεται η ώρα της κάλπης. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από τις αλλεπάλληλες αλλαγές σκυτάλης στο Δήμο, χωρίς μία σταθερή, θα έλεγε κανείς, κατάσταση που να εμπνέει αν μη τι άλλο, εμπιστοσύνη και αποδοχή ενός συνολικού έργου, που απλά συνεχίζεται.
Για την ώρα, η σημερινή Δημοτική Αρχή, δείχνει φρέσκια, βρίσκεται στο στάδιο προσαρμογής, το οποίο ελλείψει χρόνου, σιγά- σιγά περιορίζεται, και προπαντώς ακούει! Βέβαια η αίσθηση της ακοής ως βασική για την επικοινωνία των ανθρώπων, θα πρέπει να έχει καλή υγεία και να προσαρμόζεται στους διάφορους ήχους. Αλλιώς θα ζήσουμε πάλι στιγμές τού «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», με τα προβλήματα να διαιωνίζονται και να σωρεύονται. Ο νέος Δήμαρχος με τους συμβούλους του, ας αντιμετωπίσουν λοιπόν ανυποχώρητοι και με σθένος, το τέρας της Δίκαιης Μετάβασης για τη Μεγαλόπολη, όσο δίκαιη αποδειχθεί τελικά, και ας επιδείξουν άμεσα, όρεξη για ουσιαστικό έργο στην πόλη, χωρίς εκπτώσεις και μεταθέσεις στο μέλλον.
Με εκτίμηση
Παναγιώτης Παγιώτας
