Είμαι το δεύτερο παιδί του γιατρού Θεόδωρου Βελεντζά από την Μαραθούσα και της Αντιγόνης Λαμπρακοπούλου από το Βάστα. Η μεγαλύτερη αδερφή μου Μαρίνα είναι καθηγήτρια φιλολογίας στο Μαρούσι. Πήγα σχολείο στη Μεγαλόπολη και μετά τη στρατιωτική μου θητεία συνέχισα τις σπουδές μου στην Αθήνα. Πήρα πτυχίο στην ειδικότητα «Αυτοματισμοί Ηλεκτρονικών Υπολογιστών».
Ταυτόχρονα σπούδασα στο Εθνικό Ωδείο. Έπαιξα κιθάρα και keyboards σε πολλά συγκροτήματα, γνωστά και άγνωστα, αλλά και σε μουσικά σχήματα επαγγελματικά. Ασχολήθηκα με τη δημιουργία τραγουδιών ακόμα και δισκογραφικά.
Κατά καιρούς έκανα διάφορες δουλειές παράλληλα για βιοποριστικούς λόγους αλλά και για τις εμπειρίες της ζωής.
Πιστεύω ότι όλα αυτά τα επαγγέλματα είναι ο θησαυρός μου. Με έκαναν πιο σοφό και μου έμαθαν τις πραγματικές αξίες των ανθρώπων και της ζωής.
Αργότερα ξαναμπήκα στο χώρο της τεχνολογίας προχωρώντας στον προγραμματισμό υπολογιστών.
Ζω στη Μεγαλόπολη μόνιμα από το 2006. Το 2013 φτιάξαμε με τη σύζυγο μου Ελένη Ζέρβα από την Νέα Εκκλησούλα ένα εμπορικό κατάστημα στη Μεγαλόπολη με αρκετό μεράκι στο οποίο εργαζόμαστε.
Με την πολιτική και τα κόμματα δεν έχω δεσμούς. Το πάθος μου για τη μελέτη της ιστορίας της σύγχρονης Ελλάδας είναι το βασικό ερέθισμα που με έχει κάνει να ασχοληθώ με τη πολιτική όλα αυτά τα χρόνια, μόνο ως αναζήτηση και μου έχει δώσει μία ειδική οπτική.
Τώρα ο δήμος μας έχει τόσα προβλήματα, τα περισσότερα σοβαρά που φτάνουν στο σημείο να είναι κωμικοτραγικά. Αυτές οι καταστάσεις που στην αρχή σε κάνουν να τις βλέπεις ελαφρά, φτάνει κάποτε η στιγμή που πραγματικά αγανακτείς και θέλεις να κάνεις κάτι γιατί πραγματικά σε κούρασαν. Η στιγμή που λες ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ.
Θεωρώ ότι είμαστε πάρα πολύ οι «κουρασμένοι» πολίτες αυτού του δήμου που απαιτούμε να αλλάξουν τα πράγματα.
Έτσι μπήκα και εγώ στο χτίσιμο ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ. Την κίνηση πολιτών του Γιάννη Γεωργακόπουλου.
Για να τελειώσουμε με την κακομοιριά. Να μη ντρεπόμαστε για τη πόλη μας, να μπορούμε να φέρουμε έναν φίλο μας να μας επισκεφτεί, χωρίς να σκεφτόμαστε ότι θα φρίξει. Να μπορούμε να μιλάμε με έναν τουρίστα-επισκέπτη και να είμαστε περήφανοι.
Να «συναντήσουμε» κάποια στιγμή επιτέλους το «πνεύμα» των αρχαίων προγόνων μας και να το συνεχίσουμε στην εποχή μας. Να γίνει κυριολεκτικά η πόλη μας ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΗ έτσι όπως την εμπνεύστηκαν οι δημιουργοί της.
Πιστεύω ότι ο δήμος μας δεν είναι μικρός και ασήμαντος. Οι άνθρωποι τον κάνουν μικρό.
Εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι να δώσουμε την ώθηση της ανάπτυξης. Ανάπτυξη υλική αλλά και πνευματική. Να αντιμετωπίσουμε την κρίση αυτή και οποιαδήποτε άλλη κρίση έρθει ενωμένοι και δυνατοί. Να γίνουμε πρωταγωνιστές στη ζωή μας και στη πόλη μας και όχι βαριεστημένοι κομπάρσοι-παρατηρητές ή απλές φοβισμένες μαριονέτες.
Τώρα είναι ο καιρός και η μεγάλη ευκαιρία να πετάξουμε το παρελθόν. Να σταματήσουμε την τραγωδία μας και να βρούμε το δρόμο μας. Να μην αφήσουμε τους εγωισμούς και την χυδαία μικροπολιτική να μας πληγώνουν πια.
Να κοιτάξουμε το μέλλον μας, το αύριο των παιδιών μας και των παιδιών που θα έρθουν. Όλων των ανθρώπων που ζουν και θα ζήσουν σε αυτή την πόλη.
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
