45 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ – Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΚΟΜΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ !!

45 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967.
Το μετεμφυλιακό πολιτικό σύστημα είχε ολοκληρώσει τον κύκλο του, καταλήγοντας σε ένα καθεστώς παρακμής. Η αποστασία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τα Ιουλιανά, ο πολλαπλασιαστικός ως προς τον εκχυδαϊσμό του πολιτικού σκηνικού, ρόλος του Συγκροτήματος Λαμπράκη, ο γελωτοποιός της βασιλομήτορος, γιος της και βασιλιάς Κωνσταντίνος, οι άβουλες κυβερνήσεις αστείων ανθρώπων όπως του Νόβα, του Τσιριμώκου και των λοιπών, το έλλειμμα πολιτικού προσωπικού και οι μικροφιλοδοξίες μωροφιλόδοξων πολιτευτών αποτέλεσαν το ντεκόρ, στο οποίο κινήθηκε μιά χούφτα  αξιωματικών.

 Μετά από 45 χρόνια, η σύγχρονη γενιά των νέων πολιτών δεν θυμάται, διότι απλώς έζησε σε καθεστώς Δημοκρατίας. Τέσσερεις και πλέον δεκαετίες είναι πολλές. Στην περίοδο της Μεταπολίτευσης που με τη σειρά της συμπλήρωσε τον κύκλο της, οι δημοκρατικοί θεσμοί εδραιώθηκαν. Είναι προφανές πως οι σημερινοί νέοι άνθρωποι δεν διαθέτουν μέτρο σύγκρισης παρά μόνο θεωρητικά. Με τη σειρά τους όμως, αντιλαμβάνονται πως η Δημοκρατία είναι ένα συνεχές στοίχημα με την Ιστορία, μία συνεχής αγωνία. Σε εποχές παρακμής, κρίσεων και ελλείμματος πολιτικού προσωπικού, καραδοκούν οι κίνδυνοι εκτροπής. Ένας εξ αυτών είναι, αλίμονο, η τηλεοπτική Δημοκρατία, μία νέα κατάσταση αξιών και συμβόλων, όπου το συλλογικό υποσυνείδητο καθοδηγείται άλλοτε αποτελεσματικά, άλλοτε λιγότερο αποτελεσματικά.

Σήμερα ένας πολίτης σαν και μένα στα 40 και κάτι χρόνια του , μη έχοντας ζήσει τις ημέρες εκείνες αναρωτιέται… πότε είχαμε δημοκρατία και πότε είχαμε χούντα στην Ελλάδα? Το να βρεί κάποιος πλέον διαφορές γίνεται ολοένα και πο δύσκολο. Και δεν χρειάζεται να αρχίσω να αναφέρομαι σε παραδείγματα τα οποία κάθε μέρα που περνάει είναι και πιο πολλά!!

 Οι ακροδεξιές η οι ακροαριστερές αντιλήψεις, η βία που συνεπάγονται αυτές οι αντιλήψεις και όλοι μας τις έχουμε γνωρίσει ακόμα και στην σύγχρονη Ελλάδα  έχουν και πάλι αρχίσει να κερδίζουν έδαφος ακόμα και σε μία Ευρώπη που τελικά είναι ο σύγχρονος «Μεγάλος Ασθενής» του Πλανήτη. Νέοι μηχανισμοί αναρριχώνται  στις δομές εξουσίας.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, πλεόν ακόμα και τα πιο κεντρώα κόμματα έχουν οδηγήσει με τις πρακτικές τους τον λαό στην απόγνωση. Η οικονομική κρίση, τα μεταναστευτικά κύματα, η ανασφάλεια των πολιτών, η φτώχεια προκαλούν φόβο. Ο φόβος… ξενοφοβία, η ξενοφοβία ρατσισμό και ο ρατσισμός, όπως πάντα, οδηγεί σε «φασισμούς». Η Ιστορία εξελίσσεται σε κύκλους. Οι κύκλοι δεν επαναλαμβάνονται, αλλά τέμνονται. Ορισμένα χαρακτηριστικά αναβιώνουν. Η μόνη σταθερά που επιβιώνει είναι η συνεχής αναμέτρηση των δημοκρατικών κοινωνιών με τον κακό εαυτό τους. Είναι ο μόνος τρόπος για να διασωθεί η ίδια η Δημοκρατία. Η συνεχής αναμέτρηση με στόχο την εμβάθυνσή της. Σύμμαχος σε αυτήν την αναμέτρηση είναι η γνώση. Ο απόλυτος εχθρός, η αμάθεια.

45 χρόνια μετά και η Ελλάδα ακόμα κινδυνεύει, από τους πολιτικούς χωρίς ήθος, που κοίταξαν μόνο το δικό τους συμφέρον , που γέμισαν τις τσέπες τους , που οι αποφάσεις τους μας έχουν φέρει σε αδιέξοδα και τώρα μας βάζουν συνέχεια διλλήματα.
45 χρόνια μετά η δημοκρατία μας ακόμα κινδυνεύει από ένα σύστημα σάπιο εντελώς με λίγους που κατέχουν όλο τον πλούτο και πληρώνουν τους πάντες, με τα Μ.Μ.Ε. τα οποία παραπληροφορούν τον λαό και να βρίσκονται πάντα σε διατεταγμένη υπηρεσία.
45 χρόνια μετά οι πολίτες , όλοι μας κινδυνεύουμε και έχουμε καταδικαστεί σε εξαθλίωση και μαρασμό εκτός των άλλων και από τους συμμάχους μας και τους εταίρους μας στην Ευρώπη, οι οποίοι παίζουν απίστευτα παιχνίδια σε βάρος μας .

45 χρόνια μετά – είμαι νέος και συγχωρέστε με δεν έχω ζήσει τις ημέρες της χούντας – δεν μπορώ να καταλάβω σε ποιά δημοκρατία ζούμε σήμερα !

Η ισπανική λέξη junta (προφ. “χούnτα” > στα  ελλ. “χούντα” ) σημαίνει “ένωση-σύνδεσμος”. Κατά το  Oxford English Dictionary ο ισπανικός όρος καθιερώθηκε το 19ο αιώνα, όταν ο Ναπολέων εισέβαλε στην Ισπανία…. Τότε, οι Ισπανοί επαναστάτες/μαχητές κατά των Γάλλ