Γράφει ο Ι.Γ. Ασημακόπουλος
«Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν». Ένα χρόνο κοιλοπονούσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη (Μουσουρούλης Χατζηδάκης κλπ) με παριστάμενους τους κ.κ. Νίκα (Περιφερειάρχη) και Χριστογιαννόπουλο (Δήμαρχο) και τελικά γεννήθηκε… ποντίκι.
Κάποιοι κατηγορούν τους προηγούμενους δημάρχους που δεν φρόντισαν να προετοιμάσουν τον τόπο για τη μετά λιγνίτη εποχή. Εν πολλοίς έχουν δίκιο. Ο τέως δήμαρχος κ. Μπούρας που σήμερα προβάλλει ως ιθύνον νους, αλλά και ο κ. Παπαδόπουλος με τους τρεις έμπειρους τέως δημάρχους που τον πλαισίωναν, έχουν ευθύνες, στο βαθμό που τους αναλογούν βέβαια, αφού επί θητείας των δεν είχε τεθεί θέμα βίαιου κλεισίματος των μονάδων και ως εκ τούτου είχαν δέκα χρόνια τράτο μπροστά τους…
Εδώ και ένα χρόνο μας παραμυθιάζουν -Δήμαρχος, Περιφερειάρχης και Κυβέρνηση- για κάποιο σχέδιο, τάχα «δίκαιης μετάβασης» στη μετά λιγνίτη εποχή. Όλο αυτό το διάστημα, κάθε λίγο μας παρουσίαζαν λίστες φαραωνικών έργων, κόστους εκατοντάδων εκατομμυρίων. Μας περιέγραφαν, για τη μετά το λιγνίτη, ένα λεκανοπέδιο παράδεισο ανάπτυξης και απασχόλησης. Μάλιστα για να γίνουν πιστευτοί, κάλεσαν τους πολίτες και τους συλλόγους της περιοχής να καταθέσουν τις προτάσεις και τα όνειρά τους για το μέλλον του τόπου τους. Όσο πιο κραυγαλέο είναι το παραμύθι, τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό…
Πριν λίγες μέρες, μετά από ενός έτους περιπλανήσεις, δόθηκε στη δημοσιότητα το περίφημο σχέδιο μετάβασης (master plan). Θυμίζει κάτι που έγινε στο πόδι, για εσωτερική κατανάλωση. Για να αποκοιμίσει το πόπολο που ανησυχεί για το μέλλον του τόπου, μέχρι να έρθει το τσουνάμι που θα παρασύρει τα πάντα. Ουσιαστικά δεν φαίνεται κανένα συγκεκριμένο και τεκμηριωμένο σχέδιο ανάπτυξης για τη Μεγαλόπολη, παρά κάποια χύδην έργα, «ατάκτως ερριμμένα», χωρίς να φαίνονται κόστη και χρηματοδοτήσεις, αλλά και τα υποτιθέμενα οφέλη της περιοχής. Έργα που τα έχουν ανακοινώσει στο παρελθόν διάφοροι, σαν πυροτεχνήματα…
Αλλά και αν υποθέσουμε πως αυτά τα έργα γίνουν μετά από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια, μέχρι τότε ο τόπος θα έχει ήδη καταρρεύσει οικονομικά, δημογραφικά και πολιτισμικά. Άλλη μια απόδειξη πως όλα αυτά γίνονται στο πόδι, χωρίς πρόγραμμα, σχέδιο, στρατηγική. Προφανώς αλλού είναι ο στόχος…
Το κακό είναι πως όταν κάποια στιγμή στο μέλλον, καταλάβουμε πως όλη αυτή η φανφάρα είναι «παραμύθι», θα είναι πολύ αργά για να το διορθώσουμε…
Εδώ που φτάσαμε είμαστε μόνοι μας. Τα κόμματα, οι τοπικοί Βουλευτές, η Κυβέρνηση, ποτέ δεν στήριξαν τα συμφέροντα του τόπου μας αφού δεν άκουσαν τις δικές μας φωνές για το πώς ονειρευόμαστε το μέλλον μας. Προφανώς αποτελούμε αμελητέα ποσότητα ψήφων, αφού η περιοχή μας ρήμαξε και τα χωριά μας εγκαταλείφτηκαν…
Μετά τη δημοσίευση του master plan, αποδείχτηκε πως η μέχρι τώρα συναινετική πολιτική του δημάρχου, ήταν αναποτελεσματική αφού δεν προώθησε έστω και στο ελάχιστο, τα συμφέροντα της περιοχής. Ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία να αντιδράσουμε, χωρίς ευχολόγια και παρακλήσεις. Αυτό θα πρέπει πρώτα να το καταλάβει ο δήμαρχος. Να αφήσει στην άκρη τους βοναπαρτισμούς. Να καλέσει επιτέλους τις αντιπολιτεύσεις, με τις οποίες εδώ και ένα χρόνο αρνείται πεισματικά να συνεργαστεί, να συζητήσουν και όλοι μαζί, με τη στήριξη του λαού της Μεγαλόπολης, να καταθέσουν τις διεκδικήσεις της περιοχής για τη μετά λιγνίτη εποχή. Δεν υπάρχει χρόνος…
Η Μεγαλόπολη πρέπει να ζήσει όπως την ονειρεύονται οι κάτοικοι της και όχι όπως ορέγονται να τη δουν κάποιοι από τα διάφορα κομματικά ή κυβερνητικά γραφεία των Αθηνών. Δηλαδή: Σκουπίδια, απόβλητα, φυλακές, με φόντο πάντα το αρχαίο θέατρο…
