Αετός και σαλιγγάρι
Κάποτε βρέθηκαν στην κορυφή του πύργου του Αιφελ ένα σαλιγκάρι και ένας αετός. Ρώτησε το σαλιγκάρι τον αετό: “Πώς έφτασες τόσο ψηλά”
Ο αετός απάντησε: “Άνοιξα τα φτερά μου, πέταξα και έφτασα” είπε περήφανα ο αετός. “Μα εσύ πως έφτασες τόσο ψηλά;” ρώτησε ο αετός το σαλιγκάρι.
“Έρποντας και γλείφοντας” αποκρίθηκε αυτό…
Η παραπάνω παροιμία ταιριάζει γάντι με τα όσα συνέβησαν ( και έχουν συμβεί και παλιότερα) στο Δημαρχείο της Μεγαλόπολης.
Και μπορεί στην αρχή του άρθρου να σας έγραψα μια ιστορία αλλά τώρα αυτό που θα σας διηγηθώ , είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Ημέρα Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014 και ώρα 12.00 το μεσημέρι ο νέος Δήμαρχος Μεγαλόπολης είναι στο γραφείο του και διαβάζει κάποια έγγραφα. Εκείνη την ώρα μαθαίνει ότι βγήκε η απόφαση του δικαστηρίου που απέρριψε την ένσταση Μπούρα και θα είναι Δήμαρχος για τα επόμενα 5 χρόνια. Μετά από 5 λεπτά η πόρτα του γραφείου του ανοίγει και αρχίζουν να μπαίνουν μέσα μερικοί συνεργάτες του να τον συγχαρούν.
Μπαίνει ο πρώτος, μπαίνει ο δεύτερος , ο τρίτος και ξαφνικά από πίσω μπαίνει και (κάποιος – κάποια) υπάλληλος του Δήμου τον πλησιάζει , τον χαιρετάει , τον ασπάζεται και τον φιλάει σταυρωτά. Την ίδια στιγμή αποκρίνεται σχετικά με το αποτέλεσμα… ΤΟ ΄ΞΕΡΑ ΕΓΩ !!
Οι υπόλοιποι βέβαια έχουν μείνει αποσβολωμένοι και παρακολουθούν τα τεκταινόμενα καθώς ( ο – η) υπάλληλος τους ασπάζεται και αυτούς με μεγάλο ενθουσιασμό για τι θετικό αποτέλεσμα.
Θα μου πείτε καλά ρε Παναγιώτη που είναι το παράξενο?
[blockquote style=”3″]Το Παράξενο είναι ότι το πρόσωπο που σαν αναφέρω, μέχρι χθες ήταν από τα σημαντικότερα υπηρεσιακά στελέχη του πρώην Δημάρχου Παναγιώτη Μπούρα, υπάλληλος που λέμε πολύ -αρκετά- κοντά στον πρώην Δήμαρχο και μάλιστα μέχρι και 5 λεπτά πριν τις 12 διαρρήγνυε τα ιμάτια (του-της) και υποστήριζε με θέρμη την επανεκλογή Μπούρα. [/blockquote]
Χρειάστηκαν τελικά μόνο 5 λεπτά για να αλλάξει τα πάντα …. Και όλοι μέσα στο γραφείο έτριβαν τα μάτια τους !!
Έχει λοιπόν μεγάλη βάση η σοφή ρήση του λαού…
Ο σαλίγκαρος “Έρποντας και γλείφοντας” , έφτασε τον αετό!!
Υ.Γ 1 : (Ο – Η) εν λόγω σαλίγκαρος που αναφέρω , εντελώς συμπτωματικά ακριβώς τα ίδια είχε κάνει και πριν 7 χρόνια!!!
Υ.Γ. 2 : Όποιος βρει σε (ποιον – ποια) αναφέρομαι θα κερδίσει ένα μεγάλο κουτί με δίπλες !!! ( παρόμοιο με αυτό που θα πάει στο Δημαρχείο σύντομα )
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΑΕΤΟΙ
Αγαπητέ Πάνο.
Με μεγάλη προσοχή διάβασα την ανάρτηση που υπογράφεις στο Blog σου, με τίτλο: «Ο σαλίγκαρος «Έρποντας και γλείφοντας», έφτασε τον αετό!!».
Αξίζει να πούμε ότι η συγκεκριμένη ιστοριούλα ξεκίνησε σαν ανεκδοτάκι, αλλά πολύ γρήγορα έγινε ευρύτατα γνωστή. Έτσι μπορούμε να τη κατατάξουμε πλέον στους ελληνικούς παροιμιόμυθους με αρκετά διδακτικό περιεχόμενο στις μέρες μας.
Δεν γνωρίζω και δεν με ενδιαφέρει το όνομα του εργαζόμενου στον οποίο αναφέρεσαι, ούτε θα μπω στη διαδικασία να μαντέψω ποιος είναι για να κερδίσω το κουτί με τις δίπλες. Όμως το να τον παρομοιάζεις με το γυμνοσάλιαγκα της ιστορίας πιστεύω τουλάχιστον πως τον αδικείς.
Ο ανθρωπάκος αυτός, ένα ασήμαντο βατραχάκι, προφανώς έδειξε υπερβάλλοντα ζήλο στην προηγούμενη κατάσταση και τώρα προσπαθεί να τα μαζέψει δείχνοντας ανάλογο ζήλο στην διάδοχη. Από βλακεία βρέθηκε δε δύσκολη θέση και κάνοντας μεγαλύτερη βλακεία, επιχειρεί να περισώσει τη δουλειά, τη θεσούλα ή το βόλεμά του, αν θέλεις. Όμως, «όταν παλεύουν οι ιπποπόταμοι στο βάλτο, αλλοίμονο στα βατραχάκια που θα βρεθούν ανάμεσά τους» λέει ο σοφός λαός.
Συνήθως αγαπητέ Πάνο, με τον παροιμιόμυθο που επικαλείσαι, «φωτογραφίζουμε» στις μέρες μας εκείνους που χρησιμοποιούν αθέμιτα μέσα για να αποκτήσουν χρήμα, δόξα, φήμη, δύναμη, εξουσία κλπ. Κάθε κοινωνία, μικρή ή μεγάλη, έχει τους δικούς της «γυμνοσάλιαγκες» που αναρριχώνται «γλύφοντας έρποντας και με τα κέρατα τους» και αν κανείς γυρίσει το βλέμμα γύρω του, πολύ εύκολα μπορεί να τους διακρίνει.
Το πρόβλημα λοιπόν, δεν είναι τα «βατραχάκια» που προσπαθούν απεγνωσμένα, έστω και με ανοίκειο τρόπο, να βγουν από το βάλτο και να σωθούν, αλλά οι «γυμνοσάλιαγκες», που θέλουν να φθάσουν τους αετούς.
Συμπέρασμα (δικό μου): Έστω και ως είδος προς εξαφάνιση στις μέρες μας, ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΑΕΤΟΙ…
Ι. Γ. Ασημακόπουλος
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΑΕΤΟΙ
Αγαπητέ Πάνο.
Με μεγάλη προσοχή διάβασα την ανάρτηση που υπογράφεις στο Blog σου, με τίτλο: «Ο σαλίγκαρος «Έρποντας και γλείφοντας», έφτασε τον αετό!!».
Αξίζει να πούμε ότι η συγκεκριμένη ιστοριούλα ξεκίνησε σαν ανεκδοτάκι, αλλά πολύ γρήγορα έγινε ευρύτατα γνωστή. Έτσι μπορούμε να τη κατατάξουμε πλέον στους ελληνικούς παροιμιόμυθους με αρκετά διδακτικό περιεχόμενο στις μέρες μας.
Δεν γνωρίζω και δεν με ενδιαφέρει το όνομα του εργαζόμενου στον οποίο αναφέρεσαι, ούτε θα μπω στη διαδικασία να μαντέψω ποιος είναι για να κερδίσω το κουτί με τις δίπλες. Όμως το να τον παρομοιάζεις με το γυμνοσάλιαγκα της ιστορίας πιστεύω τουλάχιστον πως τον αδικείς.
Ο ανθρωπάκος αυτός, ένα ασήμαντο βατραχάκι, προφανώς έδειξε υπερβάλλοντα ζήλο στην προηγούμενη κατάσταση και τώρα προσπαθεί να τα μαζέψει δείχνοντας ανάλογο ζήλο στην διάδοχη. Από βλακεία βρέθηκε δε δύσκολη θέση και κάνοντας μεγαλύτερη βλακεία, επιχειρεί να περισώσει τη δουλειά, τη θεσούλα ή το βόλεμά του, αν θέλεις. Όμως, «όταν παλεύουν οι ιπποπόταμοι στο βάλτο, αλλοίμονο στα βατραχάκια που θα βρεθούν ανάμεσά τους» λέει ο σοφός λαός.
Συνήθως αγαπητέ Πάνο, με τον παροιμιόμυθο που επικαλείσαι, «φωτογραφίζουμε» στις μέρες μας εκείνους που χρησιμοποιούν αθέμιτα μέσα για να αποκτήσουν χρήμα, δόξα, φήμη, δύναμη, εξουσία κλπ. Κάθε κοινωνία, μικρή ή μεγάλη, έχει τους δικούς της «γυμνοσάλιαγκες» που αναρριχώνται «γλύφοντας έρποντας και με τα κέρατα τους» και αν κανείς γυρίσει το βλέμμα γύρω του, πολύ εύκολα μπορεί να τους διακρίνει.
Το πρόβλημα λοιπόν, δεν είναι τα «βατραχάκια» που προσπαθούν απεγνωσμένα, έστω και με ανοίκειο τρόπο, να βγουν από το βάλτο και να σωθούν, αλλά οι «γυμνοσάλιαγκες», που θέλουν να φθάσουν τους αετούς.
Συμπέρασμα (δικό μου): Έστω και ως είδος προς εξαφάνιση στις μέρες μας, ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΑΕΤΟΙ…
Ι. Γ. Ασημακόπουλος
ΠΑΝΟ,
ΑΝ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΤΑ ΑΡΧΙΚΑ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ, ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ
ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΠΛΕΣ Η΄ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΔΙΠΛΑ?
ΕΓΩ ΠΟΝΤΑΡΩ ΣΤΟ: “*.*.” – ΦΥΣΙΚΑ, ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΣΚ@Τ@ , ΟΥΤΕ Σ.ΑΒΒΑΤΟΚ.ΥΡΙΑΚΟ !!!-
ΕΝΝΟΩ ΑΡΧΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΟΣ , ΟΠΟΥ *. ΤΟ ΧΑΪΔΕΥΤΙΚΟ ΤΟΥ (-ΤΗΣ)
ΠΑΝΟ,
ΑΝ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΤΑ ΑΡΧΙΚΑ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ, ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ
ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΠΛΕΣ Η΄ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΔΙΠΛΑ?
ΕΓΩ ΠΟΝΤΑΡΩ ΣΤΟ: “*.*.” – ΦΥΣΙΚΑ, ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΣΚ@Τ@ , ΟΥΤΕ Σ.ΑΒΒΑΤΟΚ.ΥΡΙΑΚΟ !!!-
ΕΝΝΟΩ ΑΡΧΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΟΣ , ΟΠΟΥ *. ΤΟ ΧΑΪΔΕΥΤΙΚΟ ΤΟΥ (-ΤΗΣ)
Ο.Κ. ΚΑΤΑΛΑΒΑ!
ΘΕΛΩ ΤΙΣ ΔΙΠΛΕΣ ΜΟΥ!
Ο.Κ. ΚΑΤΑΛΑΒΑ!
ΘΕΛΩ ΤΙΣ ΔΙΠΛΕΣ ΜΟΥ!