Θεατρικό δρώμενο εμπνευσμένο από την τέχνη του τσαγκάρη παρουσίασε ο πολιτιστικός σύλλογος ” Κοινόν Καρυτινών” στα πλαίσια του 4ου Γορτυνιακού Ανταμώματος,το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 16/9/24 στο Άλσος Περιστερίου.
Ο τσαγκάρης υπήρχε στην Καρύταινα ως τη δεκαετία του 1980. Σκυμμένος πάνω στον πάγκο του μαστόρευε με αφοσίωση και μεράκι. Κάποιες φορές ταξίδευε σε άλλα μέρη, εκεί που δεν υπήρχαν τσαγκάρηδες ή μπαλωματήδες κι επέστρεφε πίσω τις περισσότερες φορές πληρωμένος σε είδος (μυτζήθρες,μαλλιά τράγων,όσπρια,λάδι,γουρουνίσιο κρέας).
Το δρώμενο που παρουσιάσαμε με χιούμορ και γλαφυρότητα, ξύπνησε μνήμες και συναισθήματα στους παλαιότερους κι έφερε σε επαφή με το συγκεκριμένο επάγγελμα τους νεότερους. Ο στόχος μας δεν ήταν μονάχα μια γραφική απεικόνιση του παρελθόντος αλλά μια αφορμή για σκέψη και προβληματισμό. Οι πρόγονοί μας επιδιόρθωναν τα υπάρχοντά τους και τα πετούσαν μόνο όταν αυτά δεν επιδιορθώνονταν πια. Ας αναλογιστούμε εμείς σήμερα πόσο δυσκολεύουμε τη ζωή μας κι επιβαρύνουμε το περιβάλλον με τον υπερκαταναλωτισμό. Κι αν επιθυμούμε, ας το μεταφέρουμε αυτό και στις ανθρώπινες σχέσεις.
Οι συντελεστές έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Η ομαδική προσπάθεια, το μεράκι, το ταλέντο, η έμπνευση έφεραν ένα απολαυστικό αποτέλεσμα.
Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Βασίλη Χάβαρη (τσαγκάρης), που άφησε πίσω του όλα τις πρακτικές δυσκολίες και τις τελευταίες μέρες βρέθηκε κοντά μας. ‘Ενιωσε το πάθος μας, μοιράστηκε τις αγωνίες μας, ήταν συνεπής στις πρόβες κι άφησε το ταλέντο του να ξεχειλίσει και να μας αγκαλιάσει όλους!!! Τι να πούμε για τον Βασίλη Κοτέλο (Έλληνας του 1830); Πόσο δύσκολο είναι να εκθέτεις τον εαυτό σου σε χιλιάδες κόσμο για πρώτη φορά στη ζωή σου και να το κάνεις με τόση άνεση και φυσικότητα. Και πόσο δύσκολο αλλά ταυτόχρονα αυτονόητο-για εκείνον- είναι να αφήνεις για λίγο τη δουλειά σου και να έρχεσαι στην πρόβα; Όσο για τον δεκάχρονο Γιώργο Δρούλια (αγόρι του 1930), ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μας στη σκέψη του μικρού ξυπόλυτου αγοριού που έλπιζε να πάρει έγκαιρα τα παπούτσια του από τον τσαγκάρη και να πάει ποδεμένος στο σχολείο. Βρέθηκε στην Αθήνα από την Καρύταινα που ζει και πάει σχολείο και καθόλου δε νοιάστηκε για την κούραση ή την ταλαιπωρία του ταξιδιού. Ούτε σκέφτηκε ότι χιλιάδες κόσμος έχει τα μάτια του στραμμένα επάνω του. Πρώτον, γιατί αρκετά από αυτά τα μάτια ήταν των αγαπημένων του και δεύτερον γιατί είχε καταλάβει από τις πρόβες ότι αυτό που έχει σημασία είναι η κατάθεση ψυχής κι αυτή ποτέ δε λαθεύει και ποτέ δε μας προδίδει! Όσο για την Μαρία Παπαναστασίου (κοπέλα του 1950),τα λόγια είναι περιττά. Η ομορφιά, το μπρίο, η τσαχπινιά, το ταλέντο της μας πρόσφεραν ανεπανάληπτες στιγμές!
Η Παγγορτυνιακή Ένωση τόλμησε ένα εμπνευσμένο εγχείρημα. Ταξίδεψε τη Γορτυνία στην Αθήνα!!!!!
Όλοι οι συντελεστές ήταν εξαιρετικοί!
Ευχαριστούμε, την Ένωση και προσωπικά τον πρόεδρό της κο. Αγγελακόπουλο Παναγιώτη για την πρόσκληση και την τιμή που μας έκανε να συμμετέχουμε! Τον ευχαριστούμε επίσης για την εμπιστοσύνη που μας έδειξε όταν του προτείναμε η συμμετοχή μας να περιλαμβάνει ένα θεατρικό δρώμενο.
Οι εικόνες, τα συναισθήματα,τα ακούσματα ήταν υπέροχη εμπειρία για όλους μας!
Ευχαριστούμε θερμά κι όλους τους συντελεστές του θεατρικού, όπως και τους συγχωριανούς μας-Σπυρακόπουλο Κώστα, Βασίλη, Γιώργο (Παπάκια), Παναγιώτη Μάτσικα, Στασινόπουλο Γιώργο, Γιάννη Μανιάτη, για τα απαραίτητα αντικείμενα που μας δάνεισαν.
Ευχαριστούμε επίσης, για άλλη μια φορά και τον Γιάννη Παλυβό που μας δάνεισε τον πάγκο εργασίας του πατέρα του, Προκόπη Παλυβού, παλιού τσαγκάρη της Καρύταινας.
Απολαύστε, το βίντεο που ακολουθεί μέσα από τα μάτια και την κάμερα της Πέγγυς Στεφάνου. Την ευχαριστούμε πολύ που εξασφάλισε αυτό το υλικό ώστε να το απολαύσουν κι όσοι δε μπόρεσαν να παραβρεθούν ή να το δουν άλλη μια φορά κι όσοι το έζησαν από κοντά!!!!!
