Συγκέντρωση διαμαρτυρίας χθες στη Μεγαλόπολη , με ικανοποιητική παρουσία κόσμου αλλά…
Απουσίαζαν πάρα πολλοί εργαζόμενοι που έχουν μπει στην διαδικασία μετακίνησης.
Απουσίαζαν παιδιά των σχολείων (με εξαίρεση την ομάδα των παιδιών με τα πανό) που σε λίγα χρόνια θα καλεστούν να φύγουν και αυτά από την πόλη.
Απουσίαζαν εκπρόσωποι της Περιφερειακής Αρχής.
Μπράβο σε όσους έκλεισαν τα μαγαζιά τους και βγήκαν στην πλατεία.
Μπράβο σε όσους ήρθαν από την Τρίπολη και τον Δήμο Γορτυνίας και δήλωσαν την συμπαράσταση τους.
Μπράβο στους συνταξιούχους που εξακολουθούν να μας δείχνουν τον δρόμο.
Μπράβο σε όλους τους πολίτες που αγωνιούν.
Μετά την συγκέντρωση μεγάλη μερίδα συνδικαλιστών , εργαζομένων και πολιτών που δυστυχώς δεν ακολούθησαν την πορεία, κάποιοι μάλιστα συνέχισαν τον αγώνα με καφέ και σουβλάκια, άλλοι συνέχισαν την καθημερινή ρουτίνα τους.
Στον δρόμο δεν υπήρχε ΓΕΝΟΠ, ΕΤΕ, δεν υπήρχαν οργανωμένοι εργαζόμενοι, ενώ είχαν ενημερωθεί.
Υπήρχε η εκκλησία, η Δημοτική αρχή Μεγαλόπολης , ο Δήμαρχος Γορτυνίας, εκπρόσωποι αντιπολιτεύσεων της περιφέρειας, εκπρόσωποι του ΚΚΕ, ελάχιστοι επαγγελματίες και εργαζόμενοι με τις γυναίκες και τα παιδιά τους.
Η παρουσία του κόσμου στην πλατεία με βροχή και η πορεία στον δρόμο, ακόμα και όπως έγινε, να είστε σίγουροι ότι έχει ταρακουνήσει πολλούς.
Αυτό που έγινε στον δρόμο, έδειξε ότι μας φοβούνται, γι αυτό και δόθηκαν εντολές να καταπνίξουν τις αντιδράσεις και να τρομοκρατήσουν τον κόσμο. Ακόμα και μια ακίνδυνη πορεία ελάχιστων πολιτών τους τρόμαξε. Φανταστείτε στον δρόμο να είχαν πάει όλοι από την πλατεία!
Οι μόνοι τελικά που δεν πιστεύουμε στην δύναμη μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι, αφού αντί να κοιτάμε πως θα ενωθούμε και να αντιδράσουμε μαζικά, κάνουμε αυτό που βολεύει την εξουσία, βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας.
Η βασικότερη και σημαντικότερη αιτία των δεινών της περιοχής μας , είναι ότι πάντα είμαστε χωρισμένοι (χωρίς τελικά ουσιαστικό λόγο).
Ακούω συνεχώς το τελευταίο διάστημα: έλα μωρέ όλα τελείωσαν, καλά τώρα το θυμηθήκατε; είναι όλοι πουλημένοι, κανείς δεν νοιάστηκε για μας και πολλά άλλα.
Το 90% των εργαζομένων και των πολιτών που τα έλεγαν αυτά, το 90% όσων είναι αρκετά δραστήριοι και επικριτικοί στα κοινωνικά δίκτυα και στα σχόλια, χθες απλά δεν εμφανίστηκαν ή κάποιοι όταν ήρθε η ώρα της πράξης έκατσαν στην άκρη και άφησαν τους άλλους να σταθούν απέναντι από την αστυνομία.
Αυτό που έγινε στον δρόμο, μας δείχνει πως πρέπει να πορευτούμε. Μας δείχνει ότι τίποτα δεν χάθηκε.
Ας αναλογιστούμε την σημασία και την σοβαρότητα της στιγμής.
Υπάρχουν 2 επιλογές:
α) η εύκολη να συνεχίζουμε να τρώμε τις σάρκες μας , να αναθεματίζουμε τους υπόλοιπους συμπολίτες μας και να το βλέπουν αυτό οι εκτός Μεγαλόπολης και να τρίβουν τα χέρια τους όσοι επιβουλεύονται την περιοχή μας.
β) η δύσκολη επιλογή, η οποία είναι να ενωθούμε , να δραστηριοποιηθούμε, να οργανωθούμε. Να σχεδιάσουμε όλοι μαζί συγκεκριμένες δράσεις και να τις υλοποιήσουμε. Να πιέσουμε όσο μπορούμε και να διεκδικήσουμε αυτά που έτσι και αλλιώς όλοι συμφωνούμε.
Αυτοί που σχεδιάζουν το μέλλον της περιοχής μας είναι στην ουσία πολύ πιο αδύνατοι από όσο νομίζουμε, αρκεί εμείς να είμαστε ενωμένοι και πολλοί.
Μπορεί όντως να χάθηκαν πολλά χρόνια, μπορεί να έχουν γίνει τραγικά λάθη, όμως αξίζει πραγματικά έστω και τώρα να κάνουμε μια ακόμα προσπάθεια.
Αν αντιδράσουμε μαζικά , έχουμε πολύ μεγάλες πιθανότητες να κερδίσουμε κάποια πράγματα.
Κανένας δεν είναι πιο πολύ πατριώτης από τον διπλανό του και ταυτόχρονα κανένας μας δεν περισσεύει…
Χρειάζεται να ενεργοποιηθούμε άπαντες.
Ας αφήσουμε στην άκρη τα λίγα που νομίζουμε ότι μας χωρίζουν και πάμε να παλέψουμε για τα πολλά που μας ενώνουν.
Ας το ξανασκεφτούμε λοιπόν και ας κάνουμε όλοι τις επιλογές μας…
Αλεβίζος Παναγιώτης
