Ήμουν και εγώ εκεί…

Χρονογράφημα του Ι. Γ. Ασημακόπουλου

«Ρεύμα φτηνό, ΔΕΗ για το λαό», ακούστηκε η βραχνή φωνή της ντουντούκας και αμέσως ακούστηκαν καμιά δεκαριά κουρασμένες και βαριεστημένες φωνές να επαναλαμβάνουν. Είναι το συλλαλητήριο της ΓΕΝΟΠ στην κεντρική πλατεία, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ.

Γύρω πανό με συνθήματα και ένα τσούρμο ασπρομάλληδες συνταξιούχοι, (που είναι άραγε οι εργαζόμενοι;)  στριμωγμένοι κάτω από το υπόστεγο της κεντρικής πλατείας, (βροχή γαρ) δηλώνουν την αντίθεση τους στα μελλούμενα κυβερνητικά σχέδια.

Συνδικαλιστές, στελέχη κομμάτων, δημοτικών παρατάξεων, αριστεροί, δεξιοί, σύντροφοι, «καλοσυνάτοι» πολιτικοί και πολιτικάντηδες, δηλώνοντας την «κάθετη» αντίθεση τους στα τεκταινόμενα. Όχι πως πιστεύουν σε κάποια ανατροπή. Όχι! Προς άγραν πολύτιμων ψηφαλακίων από το αφελές πόπολο θυσίασαν το χρόνο τους…

Εκεί και κάποιοι που ενώ σήμερα με πάθος βροντοφωνάζουν την αντίθεσή τους στο ξεπούλημα, αύριο, με περίσσιο θράσος, θα στοιχηθούν πίσω από αυτούς που τους ξεπούλησαν. Να τους υπηρετήσουν με πάθος, πίστη και αφοσίωση προφανώς με το αζημίωτο. Που φυσικά πριν από αυτούς, άλλοι, έκαναν ακριβώς το ίδιο, μέχρι που φτάσαμε εδώ και αύριο κάποιοι άλλοι ίσως κάνουν χειρότερα, για να συνεχιστεί η πορεία στον κατήφορο και στην παρακμή μέχρι το τέλος…

Αηδία… Εικόνα μιζέριας και εκφυλισμού των ιδεών. Μια καρικατούρα, που με αγωνία προσπαθεί να ανασύρει από τη λήθη δόξες παλαιών αγώνων και το μόνο που καταφέρνει, είναι μια κακή απομίμηση με ξεθωριασμένα χρώματα και κωμικοτραγική παραμόρφωση.

Δυστυχώς, η εικόνα της μικρής μας κοινωνίας είναι η μικρογραφία της κοινωνίας γενικότερα και το βιώνουμε καθημερινά με το χειρότερο τρόπο. Τα πράγματα έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο και δεν είναι καθόλου τυχαίο που η νεολαία μας γύρισε επιδεικτικά την πλάτη.

«Πονάω που βλέπω όλα να σαπίζουν σ’ αυτόν τον τόπο. Στην εξουσία πάντοτε οι φαύλοι. Κι αν φανεί κάποιος μια μέρα έντιμος, σε δέκα ημέρες σκαρτεύει. Φέρνεις άλλον, βγαίνει χειρότερος.» (Αριστοφάνης. Εκκλησιάζουσες)