Πριν λίγες μέρες, το Δ.Σ. του Δήμου Μεγαλόπολης ψήφισε τεράστια αύξηση των τελών ύδρευσης στην πόλη και τα χωριά της Μεγαλόπολης, ακόμα και για μικρές καταναλώσεις, με την ανοχή της «αντιπολίτευσης», η οποία δήλωσε ότι «συμφωνεί με ό τι θεωρεί καλό» ο Δήμαρχος(!) και έχει μόνο ενστάσεις στη …διαδικασία. Σύσσωμο το Δ.Σ. «μελέτησε και έκρινε» ότι, μετά από όλα τα «καλά» που έγιναν τα τελευταία χρόνια, το καλό για την πόλη τώρα είναι να πληρώνουμε και ακριβότερο νερό…
Τυχαίο, βέβαια, είναι το ότι πρόσφατα ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε την «Εθνική Στρατηγική για τα Ύδατα», σύμφωνα με την οποία θα συγχωνευτούν οι Δημόσιες Υπηρεσίες Ύδρευσης – Αποχέτευσης (ΔΕΥΑ) και οι υπηρεσίες ύδρευσης των Δήμων, «με στόχο την αύξηση της εισπραξιμότητας». Τυχαία είναι η ΚΥΑ που υπογράφηκε πέρυσι, που επιβάλλει την αλλαγή της τιμολόγησης του νερού, προβλέπει τεράστιες αυξήσεις και πρόστιμα και δίνει τον έλεγχο των τιμολογίων στους παρόχους και τη ΡΑΑΕΥ. Τυχαία είναι και η Οδηγία της ΕΕ που έχει ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία από το 2003 (!) και η οποία, με το επινόημα της «ανάκτησης του περιβαλλοντολογικού κόστους», επιβάλλει ενιαία τιμολόγηση για κάθε χρήση (ίδια για το νοσοκομείο και το πεντάστερο ξενοδοχείο!) και την αύξηση της τιμής ώστε …να μειωθεί η κατανάλωση.
Για να δικαιολογήσει τις τεράστιες αυξήσεις, η Δημοτική Αρχή αναφέρθηκε σε «παρατεταμένη ανομβρία, κατασπατάληση, υδροκλοπές, παλιό/εγκαταλελειμμένο δίκτυο» και ισχυρίστηκε ότι αυξάνοντας τις τιμές θα περιοριστεί η κατανάλωση.
Όμως, σύμφωνα με τα στοιχεία (μελέτη Sakalis, ERA5 κ.ά.), από το 1950 έως σήμερα, υπάρχει σταθερότητα ή αμελητέα μείωση των ετήσιων βροχοπτώσεων στην περιοχή μας (σταθερότητα, αύξηση ή μείωση 1 mm στα 400 mm ανά έτος) και – επιπλέον – κάτω από τη Μεγαλόπολη υπάρχει η μεγαλύτερη υπόγεια λίμνη των Βαλκανίων, με δυνατότητα παροχής 18-20 εκατομμυρίων κυβικών ανά έτος. Από την άλλη βέβαια, πραγματικά το δίκτυο είναι παλιό, εγκαταλελειμμένο, χωρίς συντήρηση, χωρίς επισκευές για δεκαετίες, όχι όμως από το λαό που πληρώνει κανονικά τα τέλη του, αλλά από το αστικό κράτος και την Τοπική Διοίκηση που ακολουθεί κατά γράμμα τις οδηγίες του, για να καταλήξει σήμερα σε «επιχειρήματα» του είδους «επειδή εγώ δεν έφτιαξα τις παροχές και κάποιος παίρνει δωρεάν νερό, θα αυξήσω σε όλους σας την τιμή του»…
———————————
Η απειλή να μετατραπεί το νερό σε όλο και πιο ακριβό εμπόρευμα δεν εμφανίστηκε για πρώτη φορά τώρα. Ήδη από την περίοδο 1999-2001 η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ μετατράπηκαν σε μετοχικές ΑΕ και εισήχθηκαν στο ΧΑΑ. Την περίοδο 2010-2014, η πλειοψηφία των μετοχών τους πέρασε στο ΤΑΙΠΕΔ και το 2016, οι μετοχές τους μεταβιβάστηκαν στο Υπερταμείο. Είναι ξεκάθαρο ότι όλες οι κυβερνήσεις, όλα τα αστικά κόμματα έβαλαν το λιθαράκι τους στην πορεία εμπορευματοποίησης (και) του νερού.
Σήμερα, για να περάσει χωρίς εμπόδια η αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, η εκάστοτε κυβέρνηση αξιοποιεί και διογκώνει προπαγανδιστικά διάφορους κινδύνους. Στην περίπτωσή μας προβάλλει το ζήτημα της λειψυδρίας, παρόλο που αυτό έχει αντιμετωπιστεί επιστημονικά και υπάρχουν σήμερα δοκιμασμένες, αποτελεσματικές τεχνικές λύσεις.
Η χώρα μας αξιοποιεί μόνο το 12,5% των ωφέλιμων υδάτινων πόρων και λιγότερο από 10% του βρόχινου νερού. Επιπλέον, σε πολλές πόλεις πάνω απ’ το 30% της παροχής νερού χάνεται λόγω διαρροών στα πεπαλαιωμένα δίκτυα. Τι χρειάζεται, είναι προφανές: Έργα υποδομής, ώστε να συγκεντρώνεται, να διοχετεύεται και να κατανέμεται ορθολογικά το νερό. Γιατί όμως δεν υλοποιήθηκαν και δεν ιεραρχούνται αυτά τα έργα; Είναι όλες οι κυβερνήσεις ανίκανες, τεχνοκρατικά ανεπαρκείς, αδιάφορες; Το αντίθετο. Ήταν και είναι πολύ ικανές να προωθούν τα συμφέροντα των ισχυρών ομίλων, του μεγάλου κεφαλαίου και να εμφανίζουν τις επιλογές τους ως λύση στα προβλήματα του λαού, που τον καλούν να τριπλοπληρώσει, ως ο μόνιμος ένοχος. Γι’ αυτό κάθε σχετική απόφαση στοχεύει στη «συγκράτηση της ζήτησης» μέσω αυξήσεων στα τιμολόγια, και όχι σε ουσιαστικά έργα εμπλουτισμού του αποθέματος σε νερό και προστασίας των δασών. Γι’ αυτό, την ώρα που αυξάνονται οι τιμές του νερού, απ-εντάσσονται απ’ το Ταμείο Ανάκαμψης κρίσιμα έργα για την ύδρευση, την άρδευση και την αντιπλημμυρική προστασία ύψους 300 εκατ. ευρώ και προωθούνται συγχωνεύσεις Εταιρειών Ύδρευσης-Άρδευσης, αυξήσεις στα τιμολόγια, κυνήγι οφειλών κλπ. Γι’ αυτό οι αντιπλημμυρικές υποδομές που θα διατηρούσαν την ικανότητα του εδάφους για ομοιόμορφη απορρόφηση του βρόχινου νερού δεν θεωρούνται επιλέξιμες δαπάνες απ’ την ΕΕ.
Επιπλέον, ο ισχυρισμός τους ότι «η αύξηση της τιμής θα μειώσει την κατανάλωση» δεν στέκει ούτε για όσους τον επινόησαν, αφού το νερό είναι είδος πρώτης ανάγκης και ακόμα και η αστική πολιτική οικονομία αναγνωρίζει ότι η κατανάλωση των ανελαστικών αγαθών δεν επηρεάζεται από την τιμή τους. Επομένως, το αποτέλεσμα των αυξήσεων θα είναι από τη μια αμύθητα κέρδη για τους Παρόχους και από την άλλη περισσότερη αγωνία και χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο για το λαό.
Είναι φανερό ότι η λειψυδρία την οποία επικαλείται ξανά η κυβέρνηση είναι στην πραγματικότητα η αδυναμία του αστικού κράτους να καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες σε ύδρευση και άρδευση. Είναι αποτέλεσμα των χαμένων νερών και εδαφών που τα συγκρατούν, της απογύμνωσης από τη βλάστηση, της μείωσης της δασοκάλυψης, της απουσίας έργων υποδομής για τα οποία έχει πληρώσει πολλές φορές ο λαός μας. Είναι φανερό ότι ο στόχος και στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ είναι να αξιοποιηθούν τα όποια προβλήματα για να μετατραπεί το νερό και η διαχείρισή του σε ακριβό εμπόρευμα, που θα αυξήσει τα κέρδη των ομίλων σε βάρος των αναγκών του λαού και των παραγωγικών δυνατοτήτων κάθε περιοχής.
——————————–
Για να μην πει ο λαός το νερό «νεράκι», μαζί με το λαϊκό κίνημα, αγωνιζόμαστε ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων τους, που θέλουν το νερό εμπόρευμα. Διεκδικούμε φτηνό, ελεγμένο και ποιοτικό νερό, έργα υποδομής από το κράτος, χωρίς ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης. Για την προοπτική το νερό να είναι κοινωνικό αγαθό, ελεύθερο για τις ανάγκες όλου του λαού και όχι εμπόρευμα στα χέρια των ομίλων.
Άμεσα απαιτούμε:
- Έκτακτη επιχορήγηση στις υπηρεσίες ύδρευσης των Δήμων που να καλύπτει το τεράστιο ενεργειακό κόστος από τις ανεξέλεγκτες αυξήσεις.
- Άμεση πρόσληψη μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων στις υπηρεσίες ύδρευσης των Δήμων και μισθολογική κάλυψη μέσω του κρατικού προϋπολογισμού.
- Κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής της τιμολογιακής πολιτικής για το νερό .
- Χρηματοδότηση από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους για την κατασκευή έργων ύδρευσης, αποχέτευσης και αντιπλημμυρικής προστασίας.
- Τιμολόγηση των υπηρεσιών ύδρευσης των Δήμων από τη ΔΕΗ με βιομηχανικό τιμολόγιο, κατάργηση του ΦΠΑ στην τιμή του νερού.
Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό, όχι εμπόρευμα
Καμία αύξηση – Καμία υποχώρηση!
Πάρτε πίσω τις αντιλαϊκές σας επιλογές!
Μεγαλόπολη, Αύγουστος 2025
