Η επέτειος των δύο χρόνων μετά το δυστύχημα στα Τέμπη, όπου βρήκαν τραγικό θάνατο 57 άνθρωποι, οι περισσότεροι νέοι που μόλις είχαν ανοίξει τα φτερά τους στη ζωή, ξημερώνει αύριο.
Η 28η Φεβρουαρίου του 2025 είναι εξαιρετικά σημαντική μέρα για την κοινωνία μας.
Την κοινωνία που εμείς έχουμε φτιάξει και εμείς φτιάχνουμε καθημερινά με τις πράξεις και τις παραλείψεις μας.
Καθείς όπως κρίνει, ή δεν κρίνει, όπως ξέρει, ή δεν ξέρει, όπως θέλει και όπως μπορεί, ανάλογα με το τι έχει στον νου και στην ψυχή του, βάζει ένα λιθαράκι ή έναν ογκόλιθο σε αυτή την κοινωνία για το καλό ή για το κακό.
Από τον πρώτο ως τον τελευταίο πολίτη.
Δυστυχώς, η ελληνική κοινωνία σήμερα είναι δηλητηριασμένη «από τα πάνω», από την έλλειψη αξιών και την παραγκώνιση από τη δημόσια ζωής τής μιας και μοναδικής αξίας και έννοιας την οποία πρέπει να επαναφέρουμε στο προσκήνιο για να μπορέσουμε να γιατρέψουμε τις πληγές και να ανακάμψουμε.
Δηλαδή, την ευθύνη.
Τα τελευταία πολλά χρόνια παρακολουθούμε τους κυβερνώντες να αρνούνται τις ευθύνες τους, σε βαθμό εξοργιστικό.
Και είναι αυτό ακριβώς, τελικά, που έχει φέρει τον απλό πολίτη σε απόγνωση.
Για τα Τέμπη δεν φταίει η κυβέρνηση, λέει ο ένας.
Για τα Τέμπη δεν φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, λέει ο άλλος.
Για τα Τέμπη δεν φταίει το ΠαΣοΚ, λέει ο τρίτος.
Για τα Τέμπη, εν ολίγοις, δεν φταίει κανένα κόμμα που έχει κυβερνήσει τη χώρα τα τελευταία τριάντα χρόνια και:
Την έχει χρεοκοπήσει, την έχει καταδικάσει στη φτώχεια, της έχει στερήσει πόρους, της χρωστάει (ως κόμμα), δεν απορροφά τα κονδύλια του ΕΣΠΑ για να γίνουν έργα όπως η Τηλεδιοίκηση που θα είχε σώσει τη ζωή των 57 ανθρώπων στα Τέμπη και βγάζει μπροστά τον Γεωργιάδη να λέει «τι να κάνουμε, δεν γίνονται και όλα τα έργα ΕΣΠΑ»(!), καθυστερεί την κατασκευή του Πάτρα – Πύργος που έχει στοιχίσει τη ζωή τα τελευταία είκοσι χρόνια σε 200 ανθρώπους επειδή οι εργολαβίες πρέπει να μοιράζονται ανάλογα με το ποιος κυβερνάει, ξεδοντιάζει την Παιδεία, την Υγεία, την Αυτοδιοίκηση, καταδικάζει σε μαρασμό την περιφέρεια, ιδιωτικοποιεί τα πάντα, ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε, και πνίγει κάθε αντίθετη φωνή με μπροστάρηδες κενούς, ξεπουλημένους ανθρώπους των μίντια και τρολ που διαφημίζουν «εργάρες», όπως τις δεκάδες εφαρμογές στο κινητό μας.
Σήμερα δόθηκε στη δημοσιότητα σε μια μεγάλη παρουσίαση στην ΕΣΗΕΑ το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για το δυστύχημα στα Τέμπη. Να το διαβάσετε, αν δεν το έχετε ήδη διαβάσει. Αυτό που καταλαβαίνω εγώ, είναι ότι προφανώς υπήρχε φορτίο που προκάλεσε την έκρηξη, αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε τι φορτίο ήταν αυτό, ότι 5 – 7 άνθρωποι πέθαναν από την πυρκαγιά, ότι ο χώρος αλλοιώθηκε και ότι καθυστέρησε πολύ η λήψη δειγμάτων από το πεδίο, ενώ τα βαγόνια δεν έπρεπε να απομακρυνθούν. Λάθη και παραλείψεις που οδήγησαν, τελικά, στην αλλοίωση του χώρου. Ακόμα χειρότερα, ο σιδηρόδρομος έχει εγκαταλειφθεί από τότε που ιδιωτικοποιήθηκε και μειώθηκαν τα κόστη -διότι όλα είναι κόστος…- για τη συντήρηση, το προσωπικό, την εκπαίδευση, και, εν τέλει, τη συνολική λειτουργία του.
Η πολιτική που εφαρμόζεται στη χώρα από το 2012 και μετά, έχει ως αποτέλεσμα τη συστηματική υποβάθμιση της ζωής στη χώρα μας. Οδηγεί στην εξαθλίωση των πολλών και στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Αυτή η πολιτική οδήγησε και στον θάνατο 57 ανθρώπους.
Η πολιτική αυτή ορίζει τις ζωές μας.
Και τις αφαιρεί.
Τα Τέμπη είναι η κορυφή του παγόβουνου. Δείτε τα νοσοκομεία. Δείτε πώς το υπουργείο Υγείας για να μειώσει, λέει, τις ώρες αναμονής στα επείγοντα, σχεδιάζει να βάλει βραχιολάκι στους ασθενείς -έξυπνο βραχιολάκι, φυσικά, διότι κάποια εταιρία πρέπει να επωφεληθεί- και μετά τις τέσσερις ώρες αναμονής οι διοικητές θα ειδοποιούνται και θα αναζητούν τους λόγους της αναμονής.
Και τι θα κάνει ο διοικητής, δηλαδή; Θα χειρουργήσει το σπασμένο πόδι;
Βραχιολάκια αντί γιατρών, η λύση για τα νοσοκομεία μας!
Δείτε τι γίνεται στα σχολεία. Ταβάνια πέφτουν, οροφές καταρρέουν, αντισεισμικός έλεγχος δεν γίνεται. Σε ρεπορτάζ προχθές, σε ένα σχολείο στην Παλλήνη που θερμαίνεται με κλιματισμό, επειδή το σύστημα θέρμανσης είναι απαρχαιωμένο, πέφτει το ρελέ του ρεύματος τις πολύ κρύες μέρες διότι έχει έξυπνο μετρητή το σύστημα, σβήνουν και τα φώτα μαζί, και κάνουν μάθημα παγωμένοι οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί.
Ελλάδα, 2025. Πληρώνουμε συμβούλους, χρυσές απευθείας αναθέσεις, αλλά ένα σχολείο δεν μπορεί να έχει σύστημα θέρμανσης.
Χθες παρακολουθούσα το Δημοτικό Συμβούλιο Βόρειας Κυνουρίας. Ένα χωριουδάκι, ο Άγιος Γεώργιος, έχει προϋπολογισμό 1.500 ευρώ και δεν μπορεί ούτε άσφαλτο να ρίξει σε έναν δρόμο!
Τίποτα δεν συγκρίνεται με τον θάνατο 57 ανθρώπων, αλλά αν νομίζουμε ότι είναι μια περίπτωση ξεχωριστή, μόνη της, και όχι απόρροια της πολιτικής που εφαρμόζεται στον τόπο μας, στα μικρά και στα μεγάλα, ας το ξανασκεφτούμε μπας και συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση.
«Καθημερινά αναμετριέμαι με τον εαυτό μου που δεν κατάφερα να προστατέψω το δικό μου παιδί από αυτή την αδιανόητη διαφθορά που οδήγησε στο θάνατό του». Λόγια της Μαρίας Καρυστιανού.
«Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω». Νίκος Καζαντζάκης, στην «Ασκητική»
Πάμε αύριο, όλοι μαζί, ό,τι και να ψηφίσαμε, ό,τι και να ψηφίζουμε, ό,τι και να είμαστε, πάμε να δείξουμε ότι αυτή η χώρα πρέπει και μπορεί να αλλάξει.
Σε εκείνα τα βαγόνια από τύχη δεν ήμασταν εμείς ή οι δικοί μας άνθρωποι.
Δεν πρέπει να ζούμε από τύχη.
Ζητάμε τη δικαίωση των ψυχών των θυμάτων, Δικαιοσύνη, λογοδοσία και να μπει φρένο στην ασυδοσία. Με ευθύνη και φωνή προσωπική για το σύνολο της κοινωνίας μας.
Γαλανιάδη Εύα από το ArcadiaPortal.gr
