Γράφει ο Ι. Γ. Ασημακόπουλος
Πέρασε και «το Πάσχα των Ελλήνων», αλλά από την πόλη και τα 83 χωριά του Δήμου Μεγαλόπολης, σα να μη πέρασε ποτέ. Δεν είναι υπερβολή αυτό που λέμε, γιατί πέρα από τον κόσμο που κατέβηκε, κυρίως από Αθήνα, με διάθεση να γιορτάσει και να χαρεί το Πάσχα και τις καμπάνες των εκκλησιών που θύμιζαν το γεγονός, ο Δήμος από την πλευρά του δεν πρέπει να το πήρε καν είδηση.
Δυο χρόνια λόγω πανδημίας ήμασταν κλεισμένοι στα σπίτια μας και φέτος (όχι πως πέρασε η πανδημία) που λασκάρισαν τα μέτρα από την κυβέρνηση, η Δημοτική Αρχή Μεγαλόπολης «καλόμαθε» στο να μη κάνει τίποτα και έμεινε στην απραξία. Στις γύρω πόλεις χάλαγε ο κόσμος εκτός από τη Μεγαλόπολη. Να το πει κανείς ανικανότητα; Να το πει αδιαφορία; Όπως και να το πει, η εικόνα του δήμου Μεγαλόπολης (των χωριών και της πόλης) τις ημέρες του Πάσχα, θύμιζε εγκατάλειψη, ερήμωση, παρακμή…
Όλος και όλος ο πασχαλινός διάκοσμος, ήταν ένα κάρο με πέντε τεράστια κόκκινα αυγά, τοποθετημένο επάνω στο σιντριβάνι της κεντρικής πλατείας της Μεγαλόπολης. Ίσως θα ήταν καλύτερο και πιο φαντασμαγορικό να λειτουργεί το σιντριβάνι και να λείπει αυτό το κιτς κατασκεύασμα με τ’ αυγά. Που το μόνο που πέτυχε να κάνει, ήταν να περιφρονεί την αισθητική και τη νοημοσύνη μας.
Αλήθεια, η Δημοτική επιχείρηση που είναι επιφορτισμένη με όλα αυτά τι κάνει; Και εάν τέλος πάντων όποιοι τη διοικούν είναι στέρφοι από ιδέες, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην πόλη, που ανιδιοτελώς και οικειοθελώς θα μπορούσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες και τις ιδέες τους. Έτσι απλά…
Την ίδια στιγμή, δίπλα μας η Τρίπολη έδινε μαθήματα πολιτισμού, ευαισθησίας και υψηλής αισθητικής. Πέρα από τον πασχαλινό διάκοσμο σε όλη την πόλη, στην πλατεία Άρεως η εικόνα ήταν μαγευτική. Ο Δήμος ξαναζωντάνεψε εικόνες του παρελθόντος σε ένα μοναδικό σκηνικό, γεμάτο όμορφες αναμνήσεις από τις γειτονιές της παλιάς Τρίπολης. Εικόνες γεμάτες ομορφιά και νοσταλγία.
Έτσι το Τριπολιτσιώτικο Πάσχα άνοιξε πάλι τα φτερά του ανανεωμένο, με φρέσκες ιδέες και ένα όραμα, όπως είπε ο δήμαρχος Κώστας Τζιούμης: «Κάνουμε το πρώτο βήμα για να ξαναγίνει η Τρίπολη Πασχαλινός προορισμός!» Και είναι σίγουρο, επειδή η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, πως η Τρίπολη θα γίνει Πασχαλινός προορισμός και θα καταφεύγουμε κι εμείς εκεί, για να πάρουμε μια γεύση χαράς, αφού η Μεγαλόπολη όπως πάει, σε πολύ λίγο χρόνο θα έχει καταντήσει… Σινάνο!
Σε τούτο το σημείο, αν η Δημοτική Αρχή Μεγαλόπολης νομίζει πως αδικείται ή θίγεται με όσα της καταλογίζονται, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μας πει το δικό της όραμα για το Δήμο Μεγαλόπολης και αν έχει, με ποιο τρόπο μεθοδεύει την πραγμάτωση του. Να μας πει για τα έργα εκατομμυρίων που εξαγγέλλονται και δεν ξεκινούν ποτέ. Να μας πει για τα έργα που ξεκίνησαν και λαλούν κουκουβάγιες. Να μας πει το όραμά της για τις μοναδικές αρχαιότητες του Λυκαίου και της Λυκόσουρας που ρημάζουν. Να μας πει το όραμά της για το Μέγιστο θέατρο της αρχαιότητας που εδώ και έναν αιώνα αναστηλώνεται τάχα. Να μας πει για τα αμέτρητα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής που κοσμούν τις βιτρίνες μουσείων άλλων πόλεων. Να μας πει για τα μουσεία που δεν υπάρχουν. Να μας πει για τις υπηρεσίες που έφυγαν όλες. Για τις τράπεζες που κλείνουν η μία πίσω από την άλλη. Να μας πει τέλος πάντων το όραμά της για την μεταλιγνιτική εποχή. Να μας πει τι πιστεύει πως θα αποκομίσει ο Δήμος Μεγαλόπολης από το «παραμύθι» της δίκαιης μετάβασης.
Ίσως φαίνεται βαρύς ο τίτλος του άρθρου, όμως οι εικόνες που βλέπει κανένας περιερχόμενος στα 83 χωριά όσο και στην πόλη της Μεγαλόπολης, και όλα αυτά που συμβαίνουν, εναρμονίζονται απόλυτα μαζί του. «ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ. ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣ ΣΕ ΠΑΡΑΚΜΗ;»
Για να υπάρχει φαντασία και νέες ιδέες πρέπει να υπάρχει και κόσμος. Το να μας ενδιαφέρουν αν θα βάλουμε κόκκινα αυγά ή περιπτερα ή αγίους λαγουδάκια και κάρα, είναι να είχαμε να λέγαμε. Όταν έπρεπε η Μεγαλόπολη να στηριχτεί στις νέες γενιές με νέες θέσεις εργασίας ώστε να έχει προοπτική, οι περισσότεροι πετούσαν αετό. Επομένως μην νομίζετε ορισμένοι ότι επειδή δεν στολίστηκε η πλατεία είχαμε λιγότερο κόσμο ή αν στολιζόταν θα είχαμε περισσότερο. Θα έπρεπε να σας ενδιαφέρει αν έχουμε μόνιμους κατοίκους και νέες οικογένειες που έχουμε μείνει με τα χωριά 5.000 κι όχι αν κατέβουν και πόσοι θα κατέβουν δυο φορές το χρόνο. Στο ίδιο έργο θεατές…
Χωρίς να διαφωνώ μαζί σου γενικά, θα σου έλεγα να διαβάσεις το άρθρο άλλη μια φορά, και να σταθείς λίγο στην προ τελευταία παράγραφο. Ίσως βρεις τις απαντήσεις που ζητάς…