Γράφει ο Παγιώτας Παναγιώτης
Επανάληψη των προηγουμένων ήταν και το φετινό καλοκαίρι για την πόλη μας. Η έλλειψη δυναμικών πολιτιστικών δράσεων, υψηλού δείκτη προσδοκιών για διοργανωτές και πολίτες, σε συνδυασμό με την κακή εικόνα που παρουσιάζει η πόλη, δημιουργούν ένα περιβάλλον κακής διάθεσης, βαρυθυμίας και αβεβαιότητας για την επόμενη μέρα, επηρεάζοντας αρνητικά την εποχή για θερινή ραστώνη, διακοπές και ανάπαυλα για τους περισσότερους.
Και όλα αυτά, μέσα σ’ ένα περιβάλλον θλίψης για τις καταστροφικές, θανατηφόρες σε κάποιες περιπτώσεις πυρκαγιές, που πλήττουν κάθε χρόνο τη χώρα, και που λίγο έλλειψε να επηρεάσουν και την περιοχή μας, αλλά και ακρίβειας σε αγαθά και υπηρεσίες, με ρυθμό που δείχνει να είναι ακάθεκτος.
Ζήσαμε μία κεντρική πλατεία, σχεδόν άδεια σε καθημερινή βάση, πλην κάποιων εορτών ή της Παρασκευής, λόγω λαΪκής αγοράς, κλασσικά, τετριμμένα, αλλά για φέτος, ακριβά πανηγύρια (γιατί άραγε), και καταστήματα άδεια πελατών, με εξαίρεση καφέ και σούπερ μαρκετς, στοιχεία που συνέθεσαν και εφέτος την εικόνα της καλοκαιρινής Μεγαλόπολης.
Σε αντίθεση με τις γειτονικές Τρίπολη και Σπάρτη, ή την μεγαλούπολη Καλαμάτα, όπου, πάντα κατ’ αναλογία μόνιμου πληθυσμού και επισκεπτών, έσφιζαν από ζωή και κινητικότητα. Κόσμο είχαμε και εμείς, τόσο στα χωριά μας , όσο και στην πόλη. Όμως, που ήταν αυτός ο κόσμος; Ενίσχυε τις άλλες πόλεις; Μάλλον. Προφανώς γιατί η περιοχή μας δεν μπορεί να τον ¨κρατήσει¨ κοντά της.
Πρώτο όλων είναι η εικόνα της πόλης στο κέντρο και δη στο σημείο αναφοράς της, την κεντρική πλατεία. Μόνιμος χώρος αναψυχής αδέσποτων, με ένα πεπαλαιωμένο στέγαστρο στη βόρεια πλευρά, που σε ημέρες βροχόπτωσης λειτουργεί και ως ντουζιέρα για τους θαμώνες, και ένα ανύπαρκτο συντριβάνι σε διάλυση, με ξεκολλημένα και σπασμένα μάρμαρα, αυτοσχέδια παιχνίδια για τα παιδιά. Τα οποία κινδυνεύουν, αν γλιτώσουν από τα μάρμαρα, να πάθουν ηλεκτροπληξία από τις ακάλυπτες κολώνες φωτισμού. Μια κακή εικόνα πλατείας, σε συνδυασμό με μία δύσκολη, προσέγγισή της, είτε λόγω τραπεζοκαθισμάτων, είτε λόγω παρκαρισμένων οχημάτων, ακόμα και πάνω στον πεζόδρομο του Δημαρχείου!.
Δεύτερο, η εικόνα της πόλης περιφερειακά, σε δρόμους και γειτονιές, ξεχασμένες από τη μέριμνα και την επιμέλεια του Δήμου. Φωτεινές εξαιρέςσεις οι ίδιοι οι κάτοικοι που αναλαμβάνουν και το ρόλο και την… πληρωμή των δημοτικών τελών. Χορταριασμένα οικόπεδα εντός αστικού ιστού, ανύπαρκτος φυτικός διάκοσμος σε παρτέρια –όπου υπάρχουν- ακόμα και στο στολίδι της πόλης, το Πνευματικό Κέντρο, ελλειπής φωτισμός και καθαριότητα, κατεστραμμένοι δρόμοι. Εικόνα εγκατάλλειψης και ανέχειας!.
Τρίτο είναι ο κυκλοφοριακός συνωστισμός, κυρίως στο κέντρο της πόλης, με το απέραντο πάρκιν οχημάτων να καλύπτει σε διπλές και τριπλές σταθμεύσεις, δρόμους, ράμπες αναπήρων, κολωνάκια και περάσματα. Μία κακή συνήθεια όλων, χωρίς όμως μέριμνα από τους υπεύθυνους.
Τα παραπάνω, και ίσως ακόμα περισσότερα, μικρά ή μεγάλα, έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την κακή ψυχολογία του κόσμου και τη συνακόλουθη κατήφεια και απαισιοδοξία όλων, για το αύριο. Για ότι έρχεται, και άμεσα ή έμμεσα προκαλεί αβεβαιότητα και επιφυλακτικότητα. Με βασικό εκφραστή επ΄αυτών, από τη μία τον εμπορικό κόσμο της πόλης, που ουσιαστικά παράγει το μοναδικό πλούτο που μπορεί να παραχθεί στην περιοχή και που διαρκώς συρρικνώνεται και ασθενεί, καθιστώντας τις επιχειρήσεις κυρίως ως δωροθέτες σε λαχειοφόρους. Και από την άλλη, τη Δημοτική Αρχή να δείχνει αδύναμη και αδιάφορη να επιλύσει τα προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών, δίνοντας έτσι κάποιες νότες αισιοδοξίας, απαραίτητες για να συνεχίσουν όλοι να ελπίζουν…
Απαιτούνται δράσεις, υποδομές, τουριστικά και επιχειρηματικά μοντέλα, που θα φέρουν και επισκέπτες και χρήμα στην περιοχή. Δεν μπορούμε να αρκούμαστε απλά και μόνο στην «ανακύκλωση» των ίδιων ανθρώπων, από χωριό σε χωριό, από καφέ σε καφέ, από πανηγύρι σε πανηγύρι, σε έναν αέναο κύκλο χρήματος που απλώς αλλάζει χέρια. Χρειάζονται πολιτικές που θα έχουν τη μορφή διαπραγμάτευσης, απαίτησης και γρήγορων αποφάσεων. Συμμετοχή και άποψη έμπρακτη των πολιτών, χωρίς μυστικότητα και υπεροψία. Απαλλαγή από την εσωστρέφεια και το σωβινισμό που περιχαρακώνουν την περιοχή. Στοιχεία βέβαια, που βαρύνουν σύμφωνα με σχετική έρευνα (Pew Research Center) το 89% όλων των Ελλήνων ανεξαιρέτως, που θεωρούν το λαό μας πολιτισμικά ανώτερο και αποδίδουν τα όποια προβλήματα στο ¨κακό μάτι¨- 66% και στη ¨μοίρα¨- 59%…!!
Αυτό όμως δε σημαίνει πως θα πρέπει να συνεχίζουμε να πορευόμαστε με αυτά τα μυαλά και να λύνουμε τα προβλήματα με εξορκισμούς και μπλέ χάντρες…
Παγιώτας Παναγιώτης
