Γράφει η Κωνσταντίνα Μητροπούλου
Ζαχαρόπουλος Δημήτριος του Χρήστου και της Ευαγγελίας Λαμπρακοπούλου. Ο μπάρμπα Χρήστος ήταν από του Μπέρεκλα, σημερινή Νέδα. Το 1930 ήρθε στο κόσμο τούτο, στο Βάστα, το πρώτο από τα έξι παιδιά. Η φτώχεια μεγάλη, ανυπέρβλητες οι δυσκολίες της ζωής. Η φιλομάθεια του μικρού Δημήτρη ήταν μεγάλη. Οι καιρικές συνθήκες αλλά και η ξυπολυσιά δεν τον εμπόδισαν να κάνει το δρομολόγιο Βάστα-Ίσαρι (8 χιλιόμετρα) για να πάει στο τότε σχολαρχείο. Το 1944, μικρό παιδί 13-14 ετών, συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς στη Μεγαλόπολη, μαζί με τους 212 προς τις Βίγλες για εκτέλεση. Σώθηκε από θαύμα θα λέγαμε. Γλίστρησε, έπεσε, κουτρουβάλησε και σε κάποια λούτζα σταμάτησε. Γλύτωσε την εκτέλεση και τρεις μέρες αργότερα έφτασε στο χωριό του.
Μετά τον εμφύλιο έφυγε για την Αθήνα. Η επιβίωση δύσκολη, λουστράκος στου Ψυρρή. Αργότερα μαθαίνει την τέχνη του τσαγκάρη και το ‘49 ανοίγει τσαγκαράδικο στου Ίσαρι μαζί με τον πατέρα του Χρήστο. Το 1950 παντρεύεται την Μαρία Δρακοπούλου και αποκτά τρεις κόρες, την Κυριακή, την Ελένη και την Παναγιώτα. Την στρατιωτική του θητεία την κάνει στα σύνορα ως καταδρομέας. Από 1950 έως τον Οκτώβρη του 1976 διετέλεσε ψάλτης και γραμματέας στο Ίσαρι.
Στις 26 Οκτωβρίου 1976 χειροτονείται Ιερέας, με την παρότρυνση του τότε Αρχιμ. Ευσταθίου – σημερινού δεσπότη Σπάρτης. Χειροτονείται από τον τότε δεσπότη, μακαριστό Θεόφιλο, αφού προηγουμένως είχε τελειώσει την Ιερατική Σχολή Μονής Φιλοσόφου. Μετά την χειροτονία του, ιερουργεί στον τόπο όπου γεννήθηκε. Μετά την συνταξιοδότηση του παπά Γιάννη Ντόρντα, εκτός από το Βάστα, ανέλαβε και τα χωριά Ίσαρι, Πετροβούνι και Χρούσα. Υπηρέτησε την Ιεροσύνη 33 χρόνια. Αναχώρησε τον Μάρτη του 2009.
Το 1977 ο παπα-Δημήτρης, μαζί με τον Αρχιμ. Νεκτάριο Ζιόμπολα, συντάσσεται με τον Σύλλογο των Απανταχού Βασταίων για ανάδειξη της Αγίας Θεοδώρας. Επίσης αγωνίστηκαν να μην προσαρτιστεί η Αγία Θεοδώρα στο Νομό Μεσσηνίας με πολλές παραστάσεις σε διάφορα υπουργεία. Ο δε Σύλλογος ενημέρωσε τους όπου γης Βασταίους αλλά και τα τουριστικά γραφεία και συνέβαλε με όλες του τις δυνάμεις για την ανάδειξη της μοναδικότητας που έχει το εκκλησάκι. (Υπάρχουν παραστατικά στο Σύλλογό μας). Η Αγία Θεοδώρα έγινε προσκύνημα, γνωστή σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο, ωστόσο το Βάστα ξεχάστηκε.
Άγιε και σεβαστέ Δέσποτα, ένα βλέμμα και σ’ αυτό το μικρό χωριό. Έβγαλε πολλούς καταξιωμένους σε πολλές θέσεις αλλά έβγαλε και τέσσερις ιερείς. Τον παπα-Αριστείδη, τον παπα-Κωνσταντή, τον παπα-Δημήτρη Συντέτο και τον παπα-Δημήτρη Ζαχαρόπουλο. Και τώρα ο νεότερος, Δημήτρης Πολυχρονόπουλος, γιος του Διονύση και της Παναγιώτας, εγγονός του παπα-Δημήτρη Ζαχαρόπουλου.
Ο νέος Ιερέας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Αφού τελείωσε τις σπουδές του και πήρε το πτυχίο του ηχολήπτη, το οποίο δεν τον κάλυψε, κατετάγη στον στρατό και μάλιστα στις ειδικές δυνάμεις. Με σκληρή εκπαίδευση πήρε την ειδικότητα του αλεξιπτωτιστή, ρίπτη, συσκευαστή, παίρνει άριστα και βραβεύεται. Παντρεύεται την Μελπομένη Μηλιά, στρατιωτικό βαθμοφόρο, αποκτούν δυο παιδιά και όλα έδειχναν πως πήραν τον δρόμο τους. Παρά ταύτα, «άλλαι αι βουλαί του Κυρίου» (έπρεπε ο εγγονός του παπά-Δημήτρη να κάνει το δικό του ξεχωριστό μνημόσυνο στον παππού του). Η στρατιωτική σταδιοδρομία κλείνει και για τους δυο τους και στις 6 Δεκεμβρίου χειροτονείται στον ι.ν. του Αγιο-Νικόλα Μεγαλόπολης, από τον Δεσπότη μας κ.κ. Νικηφόρο. Η Νομοτέλεια και η Θεία Πρόνοια έχουν το δικό τους δρόμο!
Ευχή μας, η διακονία του να είναι αγαθή – δημιουργική και να μην ξεχάσει τις ρίζες τους.
Κωνσταντίνα Μητροπούλου
