Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου η εκδήλωση μνήμης και τιμής των 212 εκτελεσθέντων πατριωτών, που εκτελέστηκαν από τους κατακτητές στις Βίγλες.
Την επιμνημόσυνη δέηση τέλεσε ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ.κ. Νικηφόρος.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Πρέσβης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Ελλάδα κ. Αντρέας Κιντλ, ο αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής Αρκαδίας του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής κ. Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, ο αντιπεριφερειάρχης Αρκαδίας κ. Κώστας Μανδρώνης ,ο Γ.Γραμματέας της ΚΕΔΕ κ. Καφαντάρης Δημήτριος, οι περιφερειακοί σύμβουλοι κ.κ. Ευάγγελος Γιαννακούρας και Ιωάννης Νικολάου, ο Δήμαρχος Δυτικής Μάνης κ. Γεώργιος Χιουρέας, ο Πρόεδρος του Δ.Σ. Δυτικής Μάνης κ. Λούζης Παναγιώτης, οι δημοτικοί σύμβουλοι Τρίπολης κα. Παναγοπούλου Γεωργία και οι κ.κ Σμυρνιώτης Ιωάννης και Παπαδημητρίου Σωτήριος, ο Δημοτικός Σύμβουλος Καλαμάτας κ. Φαββατάς Δημήτριος , ο πρόεδρος του Δ.Σ. Μεγαλόπολης κ. Χίνης Βασίλειος, οι επικεφαλής των αντιπολιτεύσεων του Δήμου Μεγαλόπολης κ.κ. Χριστογιαννόπουλος Αθανάσιος και Τσίχλης Σταύρος, ο πρώην Δήμαρχος Μεγαλόπολης κ. Παναγιώτης Μπούρας, εκπρόσωποι των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της περιοχής, εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων.
Στην εκδήλωση συμμετείχε και απέδωσε τιμές η Φιλαρμονική Μεγαλόπολης.
Ο Δήμαρχος Μεγαλόπολης Κώστας Μιχόπουλος στην σύντομη ομιλία του ανέφερε:
Συμπληρώνονται φέτος ογδόντα χρόνια από την ημέρα που οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής, σε αντίποινα για τον θάνατο 30 αξιωματικών σε ενέδρα του ΕΛΑΣ, εκτέλεσαν εν ψυχρώ 212 κρατουμένους, οι περισσότεροι Μεγαλοπολίτες αλλά και Λάκωνες αντιστασιακοί.
Τη μέρα εκείνη, ο τόπος στον οποίο σήμερα στεκόμαστε με σεβασμό και ταπεινότητα, έγινε τόπος θυσίας, βαπτισμένος στο αίμα των γενναίων εκείνων πατριωτών, βαφτισμένος στα δάκρυα των ανδρών και των γυναικών που οι Γερμανοί έφεραν εδώ από τη Μεγαλόπολη για να τους θάψουν, όταν τον ήχο από τις ριπές των όπλων διαδέχθηκε ο θρήνος.
Οι Βίγλες Μεγαλόπολης εκείνη τη μέρα έγιναν ένας από τους δεκάδες τόπους θυσίας που κοσμούν την Ελλάδα και που θα σηματοδοτούν εις τον αιώνα των αιώνων, ως μνημεία της ζώσας μνήμης, τι σημαίνει ελληνική ψυχή, τι σημαίνει αδούλωτο φρόνημα, τι σημαίνει να μην μπορείς να υπάρξεις αν δεν είσαι ελεύθερος.
Χρέος μας απέναντι στους συμπατριώτες μας που, όπως και τόσοι άλλοι, επώνυμοι και ανώνυμοι, θυσιάστηκαν στο πέρασμα των αιώνων, και αντιστάθηκαν στον όποιον κατακτητή προσπάθησε, χωρίς ουδέποτε ολοκληρωτικά να το κατορθώσει, να υποδουλώσει τη χώρα μας, είναι να κρατήσουμε τη μνήμη της θυσίας τους ζωντανή, μέσα από το προσωπικό μας παράδειγμα, στον καθημερινό αγώνα της ζωής μας, με τη στάση μας απέναντι σε κάθε έναν και σε καθετί που επιβουλεύεται την ελευθερία του Ανθρώπου, την ακεραιότητα της πατρίδας μας και τις αρετές εκείνες του λαού μας που σφυρηλατήθηκαν από την πορεία του σε χαλεπούς καιρούς πολέμου, πείνας, εξαθλίωσης και καταπίεσης.
Οι 212 που εκτελέστηκαν στις Βίγλες, όπως όλοι οι αγωνιστές σε κάθε περίοδο της ταραχώδους ιστορίας μας, ενσωματώνουν τα ιδεώδη και τις αξίες μας και αποτελούν όχι απλώς σύμβολα, αλλά ζωντανά παραδείγματα αγώνα και αγάπης για τα ιδανικά μας.
Στον δύσκολο αιώνα που διανύουμε, ο φασισμός και οι εχθροί της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας δεν έρχονται με στρατούς, δεν στέλνουν τελεσίγραφα, δεν είναι πάντοτε ορατοί ως εχθροί ή ως κίνδυνοι. Κινούνται ύπουλα μέσα σε ρεύματα που χωρίζουν τους ανθρώπους με βάση τα χαρακτηριστικά τους, τα πιστεύω τους, την οικονομική τους κατάσταση. Η κοινωνία όταν διαιρείται, χάνεται. Και οι νέοι μας εχθροί εκεί στοχεύουν: Στο να χαθεί η συνοχή και η ομόνοια, στο να βάλει ο καθένας από εμάς πάνω από το κοινό συμφέρον το προσωπικό.
Γι’ αυτό σήμερα είναι πολύ πιο δύσκολο να δούμε τον εχθρό και να τον αντιμετωπίσουμε. Γι’ αυτό σήμερα είναι πιο επιτακτική από ποτέ η ανάγκη να στρέψουμε το βλέμμα μας στο παρελθόν και να διδαχθούμε από την ιστορία μας. (Λαός που δεν διδάσκεται από την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.)
Καθώς σηκώνουμε το βλέμμα σε αυτό το μνημείο όπου αναγράφονται τα ονόματα των 212 γενναίων συμπατριωτών μας που έμελε εδώ να δουν για τελευταία φορά το φως, που πλήρωσαν το τίμημα της δικής μας ελευθερίας με το αίμα τους, ας υποσχεθούμε σε εκείνους, αλλά κυρίως στις μέλλουσες γενιές για τις οποίες έχουμε χρέος να κοπιάσουμε, ότι ο καθένας από το μετερίζι του θα παλέψει για τις αιώνιες αξίες του λαού μας μέσα από τον προσωπικό του αγώνα σε κάθε έκφανση της ζωής του.
Αυτός ο τόπος που γέννησε ήρωες, αυτός ο τόπος που έδωσε τα φώτα του στην Ευρώπη και στον δυτικό κόσμο με τη φιλοσοφία, την ποίηση, το θέατρο, την επιστήμη αλλά και με το πείσμα και την αγωνιστικότητά του σε δύσκολους καιρούς, στέκεται ως ανάχωμα σε όποιον επιβουλεύεται τη δημοκρατία, την ειρήνη, τον ανθρωπισμό.
Αθάνατοι!
