Γράφει ο π. Θεόδωρος Γκουμάσης
Στη Βαλύρα Μεσσηνίας το 1940 γεννιέται ένας Άγγελος, ένας μελλοντικός Άγιος Επίσκοπος, ένας ένθεος φιλάνθρωπος, φιλάγιος πεφωτισμένος ιεράρχης στα δύσκολα χρόνια της κατοχής για την Ελλάδα από μια πολύτεκνη οικογένεια, οι γονείς του Αθανάσιος και Παναγιώτα του έδωσαν το όνομα Κωνσταντίνος.
Στη Βαλύρα της Μεσσηνίας τελείωσε τις εγκύκλιες γνώσεις και τις Γυμνασιακές σπουδές στο Μελιγαλά όπου μετά από αυτές εισάγεται στην Θεολογική Σχολή του ΕΚΠΑ.
Τελειώνοντας στις 12 Αυγούστου σε ηλικία 24ον ετών, ενδύεται το μοναχικό σχήμα στην Ιερά Μονή Βουλκάνου την 12ην Αυγούστου δίδοντας υπόσχεση για Αγαμία-Παρθενία-και Ακτημοσύνη, παίρνοντας και το όνομα του χειροτόνη του ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ.
Την επομένη 13 Αυγούστου 1964 χειροτονείτε Διάκονος από τον τότε τοποτηρητή της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, Γόρτυνος.
Ύστερα από θερμή παράκλησιν του χειροτονητού του ακολουθεί αυτόν στη Μητρόπολή του και δει στη Μεγαλόπολη και Γορτυνία στην ηλικία των 24 ετών, είχε όρεξη, διάθεση, φλόγα, ζήλο ιεραποστολικό και θυσιαστικό πνεύμα σε υπέρτατο βαθμό όπου εργάζεται νυχθημερόν έχοντας πλούσιο φιλανθρωπικό έργο ιδρύοντας συσσίτια, κατηχητικά, αφοσιωμένος ιεροκήρυκας επισκέπτεται τα απομακρυσμένα χωριά της Μεγαλόπολης, Φαλαισίας, Γορτυνίας με τις τότε συνθήκες με τα πόδια, με το τραίνο και τα αγροτικά αυτοκίνητα, κάποτε με αλωνιστική μηχανή όπως λέει ο ίδιος σπείροντας το λόγο του Θεού, σε χαρές και λύπες των ανθρώπων της εποχής εκείνης.
Θυμάμαι μια φορά που είχε έλθει στο χωριό του γράφοντος να κάνει παράκληση και να κηρύξει μετά το τέλος της ακολουθίας τον συνοδεύσαμε έξι με επτά άτομα με τα πόδια σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων σε χωματόδρομο για να φθάσει στο Σιδηροδρομικό Σταθμό να πάρει το τραίνο να φτάσει στη Μεγαλόπολη.
Στα μαθητικά συσσίτια θα έτρωγε πάντοτε μαζί μας όπου και μας έκανε μαθήματα. Θυμάμαι μια ερώτησή του, τι σημαίνει ποδήλατο – σύνθετη λέξη μας εξήγησε πους + ελαύνω.
Τα νιάτα εκείνης της εποχής που το ανώτερο κατηχητικό είχε πάνω από 100 παιδιά τον αγαπούσαν υπερβολικά – οι περισσότεροι εξ αυτών σήμερα είναι μεγάλοι επιστήμονες Γιατροί, Στρατηγοί, Καθηγητές, Δάσκαλοι, Ιερείς και ανώτατοι κρατικοί υπάλληλοι, Δήμαρχοι κ.λπ. είμεθα μια πνευματική κυψέλη που ρουφούσαμε το νέκταρ ως μέλισσες που εξέπεμπτε η προσωπικότητά του το άρωμά του, η καλοσύνη του και η ανθρωπιά του, η αγάπη του για τα νιάτα.
Ο πατήρ Ευστάθιος ο δικός μας άνθρωπος έχαιρε και χαίρει μεγάλης εκτιμήσεως από μας τους νέους της τότε εποχής που μας βοηθούσε ποικιλοτρόπως.
Γι’ αυτό και ο Θεός τον αξίωσε να γίνει Μητροπολίτης της ιστορικής Μητροπόλεως Μονεμβασίας και Σπάρτης.
Όταν ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ κατά την χειροτονία του είδε τη λαοθάλασσα που κατέκλεισε το Μητροπολιτικό ναό των Αθηνών του είπε «που ήσουνα ρε παιδί μου εσύ κρυμμένος και δεν σε ήξερα, όταν εγκαταστάθηκε εκεί, δίπλα στον καιάδα του Λυκούργου έχει φτιάξει 13 φιλανθρωπικά ιδρύματα που λειτουργούν σήμερα άψογα παρά την οικονομικοί κρίση, απαλύνοντας το ανθρώπινο πόνο.
Μέσα στην καρδιά της Μεσσηνίας γεννήθηκε ένας Λάκωνας όπου στην ενθρόνισή του τους είπε δώστε μου τα χέρια σας να σας δώσω την καρδιά μου.
Αλλά και για μας του Μεγαλοπολίτες που επί ένδεκα χρόνια όργωσε κυριολεκτικά και έσπειρε το λόγο του Θεού υπήρξε Πατέρας και Διδάσκαλος, αριθμός εκλεκτών μελών της Εκκλησίας χαρακτηρίζονται Πατέρες ή άγιοι Πατέρες ή όσιοι Πατέρες.
Αυτοί είναι όσοι διακρίθηκαν σε αγιότητα, οσιότητα, διαποίμανση των πιστών, αλλά και όσοι απλώς είναι κληρικοί, όσοι δηλαδή πάντοτε – και σήμερα – αναλαμβάνουν την ευθύνη της πνευματικής προκοπής των πιστών (ειδική ευθύνη, και ειδικό χάρισμα, να ερμηνεύει στους πιστούς την αλήθεια του Θεού).
Ένας τέτοιος πατέρας είναι ο Σεβασμιότατος τοποτηρητής μας Ευστάθιος που αγάπησε και υπηρέτησε την Μητρόπολή μας και στους 3 βαθμούς της Ιεροσύνης (Διάκονος – Πρεσβύτερος – Επίσκοπος) όπου και ο μακαριστός μας Μητροπολίτης Ιερεμίας τον ετίμησε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Μεγαλόπολης.
Απέραντος ο σεβασμός μας στον τοποτηρητή μας Μητροπολίτη Μονεμβασίας & Σπάρτης Ευστάθιον πολλά τα έτη, ένα πνευματικό του παιδί, π. Θεόδωρος Γκουμάσης
Ευχαριστώ πάρα πολύ που τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης την 2η μέρα των Χριστουγέννων, για τον οποίο είχε εργαστεί παλαιότερα ως Αρχιμανδρίτης.
