«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα…» Κ. Βάρναλης
Γράφει ο Ι.Γ. Ασημακόπουλος
Τεράστιο ενδιαφέρον προκάλεσε πρόσφατη ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού, σχετικά με την ολοκλήρωση του πενταετούς προγράμματος γεωαρχαιολογικής έρευνας στη Μεγαλόπολη. Η ανακοίνωση μας πληροφορεί πως ανακαλύφθηκαν οστά ζώων, μαζί με σωρεία παλαιολιθικών εργαλείων, που τεκμηριώνουν ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή πριν από 280.000 έως 700.000 χρόνια. Τα ευρήματα αυτά, έρχονται να προστεθούν σε αμέτρητα ευρήματα που έχουν αποκαλυφθεί κατά καιρούς τον τελευταίο ενάμισι αιώνα στην περιοχή. Όλα όμως έχουν φύγει από την περιοχή…
Το παλαιοντολογικό Μουσείο στο Ίσιωμα Καρυών, εδώ και δέκα χρόνια είναι υπό κατασκευή και δεν προβλέπεται να λειτουργήσει ούτε στα επόμενα δέκα χρόνια, αφού υπάρχουν πολλά προβλήματα που είναι δύσκολο να υπερκεραστούν, αφού αντιμετωπίζονται υποτονικά και αδιάφορα…
Πάνω από έναν αιώνα αρχαιολογικών ερευνών στο λεκανοπέδιο Μεγαλόπολης (Λυκόσουρα, Λύκαιο Όρος, Αρχαία Μεγαλόπολη) έχουν αποδώσει χιλιάδες αρχαιολογικά ευρήματα ανυπολόγιστης πολιτισμικής αξίας, από τα οποία άλλα κοσμούν τις προθήκες αρχαιολογικών μουσείων διαφόρων πόλεων και άλλα, ατάκτως ερριμμένα, «φιλοξενούνται» σε διάφορες αποθήκες εδώ κι εκεί. Ποτέ δεν έγινε κάποια επίσημη καταγραφή αυτών των ευρημάτων να γνωρίζουμε που βρίσκονται. Και αυτά όλα έχουν φύγει από την περιοχή…
Το αρχαιολογικό Μουσείο Μεγαλόπολης, βρίσκεται σε διάφορα προεκλογικά προγράμματα σαν όραμα, που αμέσως μετά τις εκλογές διαπιστώνεται πως ήταν μια μετεκλογική σαπουνόφουσκα.
Το αρχαίο θέατρο Μεγαλόπολης, το μέγιστο της αρχαιότητας κατά τους ειδικούς, εκατόν είκοσι χρόνια τώρα είναι έρμαιο των καιρών, και καταρρέει εγκαταλειμμένο. Εδώ και τριάντα τουλάχιστον χρόνια μελέτες ακούμε και μελέτες δεν βλέπουμε. Υποσχέσεις προεκλογικές που τελικά αποδεικνύονται μετεκλογικές μπαρούφες.
Στον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Μεγαλόπολης, βόσκουν πρόβατα. Στον αρχαιολογικό χώρο και στο αρχαίο στάδιο του Λυκαίου όρους βόσκουν γίδια. Στην αρχαία Λυκόσουρα λαλούν κουκουβάγιες.
Το κάστρο της Καρύταινας και οι Βυζαντινές εκκλησίες της καστροπολιτείας, είναι παρατημένα στην τύχη τους. Στο Κάστρο του Λεονταρίου και στον Βυζαντινό ναό των Αγίων Αποστόλων, φωλιάζουν νυχτερίδες κι αράχνες.
Στη Δραμπάλα, στην επέτειο της μάχης με τον Ιμπραήμ, κάθε χρόνο κάνουν τρισάγια και ταρατατζούμ, όμως κανένας από τους ταγούς δεν προσπάθησε να ιδρύσει ένα μουσείο αγώνα του 21, αφού η Φαλαισία υπήρξε η κοιτίδα της Επανάστασης και στη Φαλαισία γεννήθηκαν οι κορυφαίοι αγωνιστές της.
Όλα τα παραπάνω, καθώς οι ογδόντα τρεις γραφικοί οικισμοί του λεκανοπεδίου, σε συνδυασμό με μια ήπια βιομηχανική ανάπτυξη και χαλαρή ώθηση του πρωτογενούς τομέα, θα μπορούσαν να είναι τα στοιχεία ενός νέου οικονομικού μοντέλου, με το οποίο αυτός ο τόπος θα μπορούσε να κρατήσει τους νέους και να πάρει τα πάνω του. Να κάνει ένα νέο ξεκίνημα και να επιβιώσει, μετά την βίαιη απολιγνιτοποίηση που του έλαχε πριν τρία χρόνια και τον οδήγησε στα βράχια.
Αντί όμως να γίνει αυτό, τί γίνεται; Το λεκανοπέδιο ρημάζει και η δημοτική αρχή στην τελευταία απογραφή, καλούσε τους ετεροδημότες να απογραφούν στα χωριά τους για να καλύψει με πλασματικά στοιχεία την ερήμωση.
Οι ακίνητες περιουσίες έχασαν τουλάχιστον το 50% της αξίας τους και στα ρημαγμένα χωριά οι ιδιοκτησίες πληρώνουν ΕΝΦΙΑ λες και βρίσκονται στο Κολωνάκι. Η Δημοτική αρχή δεν πήρε χαμπάρι…
Τα 45.000 στρέμματα των απαλλοτριωμένων εκτάσεων της ΔΕΗ, εγκαταλείφθηκαν αμαχητί από τη Δημοτική Αρχή στα επενδυτικά συμφέροντα, για να ιδρυθούν φωτοβολταικά πάρκα τέρατα, χωρίς κανένα όφελος για την τοπική κοινωνία.
Το λιγνιτόσημο, κατά ασφαλείς εκτιμήσεις, ξεπέρασε τα 120 εκατομμύρια τα τελευταία τριάντα χρόνια. Αντί να κατασκευαστούν μουσεία. Να αναστηλωθεί το αρχαίο θέατρο. Να αναδειχτούν οι αρχαιολογικοί χώροι. Να αναστηλωθούν τα κάστρα και τα βυζαντινά μνημεία. Να χρηματοδοτηθούν στοχευμένες επενδύσεις που θα εξασφάλιζαν μόνιμες θέσεις εργασίας. Καταναλώθηκε και καταναλώνεται σε έργα αμφίβολης αξίας και σημασίας, χωρίς κανένα όφελος για τον τόπο.
Η Δημοτική Αρχή, αντί να εναντιωθεί στην αναιτιολόγητη συμμετοχή των όμορων δήμων Τρίπολης, Οιχαλίας και Γορτυνίας, στο Πρόγραμμα Δίκαιης Μετάβασης στη μεταλιγνιτική εποχή, το αποδέχτηκε αδιαμαρτύρητα. Στους δήμους αυτούς ήδη ξεκίνησαν έργα. Στο Δήμο Μεγαλόπολης τίποτα. Οι νέοι εγκαταλείπουν την περιοχή προς αναζήτηση εργασίας και η Δημοτική αρχή «αλλουβρέχει».
Η Δημοτική Αρχή αντί να επισπεύσει τη δημιουργία του ΒΙΟΠΑ στο χώρο που παραχώρησε η ΔΕΗ στο Ψαθί, το απαξίωσε και επί τρία χρόνια αναλώθηκε σε αναζήτηση άλλου χώρου, χωρίς αποτέλεσμα. Όμως τώρα, που κινδυνεύει να χαθεί ανεκμετάλλευτο το Πρόγραμμα Δίκαιης Μετάβασης που αναλογεί στη Μεγαλόπολη, η Δημοτική Αρχή θυμήθηκε το φάκελο του ΒΙΟΠΑ Ψαθίου. Τον ανέσυρε από τη ναφθαλίνη που τον είχε καταχωνιάσει και διατυμπανίζει πως τον προχωράει. Ας ευχηθούμε πως δεν είναι αργά…
Στη διάρκεια της θητείας της η παρούσα Δημοτική Αρχή δεν διέθεσε ούτε ένα Ευρώ στις περισσότερες Δημοτικές Κοινότητες. Δεν κατάφερε ούτε στο ελάχιστο να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, όχι μόνο στα δύσκολα και μεγάλα προβλήματα του Δήμου, αλλά και στα αυτονόητα και τα καθημερινά. Αυτή τη στιγμή τα χωριά πνίγονται στα χορτάρια. Οι δρόμοι μέσα στους οικισμούς έχουν χαθεί στην πυκνή βλάστηση και στο Δήμο περί άλλων τυρβάζουν. Λίγους όμως μήνες πριν τις δημοτικές εκλογές, έχουν πάρει το μυστρί και το ψαλίδι. Εγκαινιάζουν και θεμελιώνουν τάχα έργα και μοιράζουν υποσχέσεις για να επανεκλεγούν. Μόνο που τα προεκλογικά οράματα, συνήθως γίνονται μετεκλογικές πομφόλυγες…
Την επόμενη μέρα των τελευταίων αυτοδιοικητικών εκλογών, ο νυν δήμαρχος περνούσε στα καφέ της πλατείας και εισέπραττε συγχαρητήρια. Όταν πλησίασε του είπα: «θα σε συγχαρώ στο τέλος της τετραετίας, όταν και αν έχεις πετύχει σα δήμαρχος». Σήμερα με σιγουριά μπορώ να του πω πως δεν θα του δώσω συγχαρητήρια, γιατί δυστυχώς απέτυχε παταγωδώς. Ίσως να ήταν και ο χειρότερος δήμαρχος που πέρασε ποτέ, όχι μόνο γιατί απέτυχε και στα αυτονόητα, αλλά γιατί στη διάρκεια της θητείας του η Μεγαλόπολη έχασε και από αυτά που είχε και δικαιούταν. Δηλαδή το 50% από το Πρόγραμμα Δίκαιης Μετάβασης και την, χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση, απαξίωση της τηλεθέρμανσης, υπέρ του Φυσικού Αερίου. Η Τηλεθέρμανση, ένα έργο που κόστισε κάπου 30 εκατομμύρια Ευρώ, πετιέται κυριολεκτικά στα σκουπίδια. Ένα έργο που πληρώθηκε και πληρώνεται ακόμα από όλους τους δημότες του Δήμου, είτε μένουν στα χωριά είτε στην πόλη…
Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, η ευθύνη πέφτει σε όλους εμάς τους δημότες. Με σοβαρότητα, νηφαλιότητα και ευθύνη, θα πρέπει να εκλέξουμε την επόμενη Δημοτική Αρχή, που θα οδηγήσει το Δήμο Μεγαλόπολης στο μέλλον.
Με ώριμη σκέψη, θα πρέπει να πάμε στην κάλπη, απορρίπτοντας τις… κάλπικες υποσχέσεις!!!
