….κάποιες μέρες, κάποιοι μήνες, κάποιες χρονιές είναι όχι μόνο σημαντικές αλλά και σημαδιακές.
Μάρτιος 1821 – 2021, Σεπτέμβριος 1922 – 2022, Οκτώβριος 1940, Ιούλιος 1974, Νίκες και ήττες, απώλειες, σπαραγμός, έθνεν και έθνεν. Όλα τούτα καθοριστικά για τον ελληνισμό, το έθνος μας αλλά και για τη ζωή όλων μας.
Η 25η Μαρτίου γιορτάστηκε στο χωριό μας καθώς αρμόζει και επιβάλλει η Θρησκευτική και Εθνική Εορτή, Δοξολογία και Τρισάγιο από τον παπα- Κώστα, υπέρ των πεσόντων αγωνιστών, ελάχιστος φόρος τιμής κατέθεσαν εκπρόσωπος του χωριού και εκπρόσωπος του Συλλόγου. Τηρήσαμε ενός λεπτού σιγή και από κο.νού με σεβασμό, ψάλλαμε τον Εθνικό Ύμνο. Στην μνήμη μας φέραμε τους βασταίους αγωνιστές προγόνους μας, βλέπε ιστορικά Βάστα Δημητρίου Κουλούρη. Ο γέρος του Μοριά, έστελνε παραγγελιά, να’ρθουν ογλήγορα οι Βασταίοι στους κατά τόπους αγώνες και όχι των τάδε ή των δείνα, όλοι τους ήταν μια γροθιά παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας.
Βλέπε πολιτιστικοί Σύλλογοι επόμενη μέρα Ν. τ. Μ. Ο κύριος Παναγιώτης Παγιωτάς, κάνει πολύ σημαντικές επισημάνσεις, που πρέπει να μας προβληματίσουν όλους μας, εμπεριέχουν αλήθειες αδιάψευστες για την πορεία των Συλλόγων του αύριο. Οι σύλλογοι κουβαλάνε πολλά χρόνια στην πλάτη τους, βαρύ το φορτίο τους. Γιατί απαξιώνονται; Ποιοι λόγοι υπάρχουν; Ο προβληματισμός κι εδώ μεγάλος, δούλεψαν και δουλεύουν χωρίς αντάλλαγμα, τα έργα τους είναι πολλά και εμπεριέχουν μόχθο, στέρηση, προσωπική κατάθεση. Οι κρατούντες πολλές φορές είναι μικρότεροι των περιστάσεων, το αποδεικνύουν οι θέσεις και οι στάσεις τους.
Βέβαια υπάρχουν και αντιπαραθέσεις εντός των Συλλόγων κι εδώ οι λόγοι είναι πολλοί όπως αναφέρει ο κύριος Παγιωτάς, για να πάμε μπροστά περιμένουν λύσεις οι αδιαπραγμάτευτες αλήθειες. Θερμά συγχαίρω στον κύριο Παγιωτά για το πόνημα του.
Στις 8/5/2022 στις 10:30 το πρωί στην αίθουσα της Παναρκαδικής (Τζώρτζ 9), Πλατεία Κάνιγγος, θα πραγματοποιηθεί η Εκλογοαπολογιστικη Συνέλευση του Συλλόγου μας και περιμένουμε τη συμμετοχή όλων των μελών, όπου θα τηρηθούν όλα τα προβλεπόμενα υγειονομικά μέτρα.
Σιγά σιγά αποχωρούν μέλη μ·ας, όχι μόνο μεγάλης ηλικίας, αλλά μεγάλα στο ήθος, στο κύρος, την αξιοπρέπεια, το φιλότιμο και τις αξίες, που σιγά σιγά τις εξανεμίζει ο χρόνος, η καθημερινότητα.
Αποχώρησε ο Θανάσης Κυριακόπουλος, πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου μας, κατά τα έτη 1991 -1994. Ακόμη αποχώρησε ο Ηλίας I. Μπάκας, αξιόλογο μέλος του Συλλόγου μας. Θερμά συλλυπητήρια στις οικογένειες τους.
Το Δ. Σ σου Συλλόγου εύχεται: Καλό Πάσχα, Χριστός Ανέστη, Χρόνια Πολλά
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΑΝΤΙΟ
Αποχαιρετάμε σήμερα 2 μεγάλους καταξιωμένους Προέδρους της παλιάς γενιάς, της παλιάς φρουράς, αγωνιστές της ζωής και οι δύο, που τους χαρακτήριζαν αξίες οι οποίες είναι σήμερα δυσεύρετες για να μην πούμε ότι χάθηκαν τελείως.
1η Απρίλη, αποχαιρετήσαμε τον πρώην Πρόεδρο του Συλλόγου μας κατά τα έτη 91-94, ΘΑΝΑΣΗ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟ, ένα ξεχωριστό μέλος τους Συλλόγου μας, χαμογελαστό, φιλικό, συναινετικό, συμφιλιωτικό, με ήθος αξιοπρέπεια και φιλότιμο, ανήκει σε κείνους που έδωσαν σκληρό αγώνα για την επιβίωση και την δημιουργία για την προσωπική του ζωή και του Συλλόγου μας.
Δεκαπέντε μέρες μετά ένας ακρογωνιαίος λίθος του Συλλόγου μας αναχώρησε, ταξίδεψε, το κενό μεγάλο δυσαναπλήρωτο. Ο αγωνιστής Κώστας Κουλούρης (Γιαννιάς) βρίσκεται σήμερα σε μια άλλη διάσταση, Πρόεδρος κατά τα έτη 83-89, με φρόνιμα υψηλό, γενναιοδωρία, ήθος, αξιοπρέπεια, φιλότιμο, εργατικός, αγωνιστής στην προσωπική του ζωή αλλά και μεγάλος καταθέτης του Συλλόγου μας, βροντοφώναζε την αλήθεια μέχρι χθες, όσο σκληρή και να ήταν, άσχετο αν κάποιους δυσαρεστούσε, είχε βέβαια πάντα δίκιο! Άνηκε στην καταξιωμένη γενιά των χαρισματικών προέδρων, έχοντας βεβαίως δίπλα τους ξεχωριστούς εργατικούς συμβούλους. Εκείνες τις εποχές ήταν διπλός ο αγώνας, οι προσωπική τους αγωνία για την ζωή τους, για την δημιουργία τους αλλά ήταν και λυσσαλέα η επιθυμία τους να προχωρήσει μπροστά και να προοδεύσει το χωριό μας. Εκείνη η εποχή ήταν σημαντική, γεφύρια, δρόμοι εντός του χωριού, υδραγωγείο, διάνοιξη – χάραξη δρόμου Αγίας Θεοδώρας, συμβολή στους μαθητές αλλά και στους σπουδαστές, συμβολή και στις οικογένειες που δεινοπαθούσαν, στο μέτρο του εφικτού πάντα, αλλά και το μεγαλόπνοο σχέδιο που έβαλαν μπροστά τον Ξενώνα μας.
Πρώτοι στη δουλειά, πρώτοι στα γλέντια κοντά στην παράδοση, χωρίς έπαρση και αλαζονεία, οι δρασκελιές τους ήταν μεγάλες, τα αχνάρια τους βαθιά, φεύγοντας μείναμε φτωχότεροι, λιγότεροι, μικρότεροι, λιγοστέψαμε! !!
Τα καταφέρατε Κώστα – Θανάση , Θανάση και Κώστα, αποκτήσατε οικογένεια, παιδιά, εγγόνια, προκόψατε, προκόβουν και τα παιδιά σας τώρα, δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνετε Κώστα και Θανάση, είστε παράδειγμα προς μίμηση.
Φτάσαμε στο σήμερα, στο τώρα, έχοντας τις πλάτες σας, η παρουσία σας μεγάλη, η απουσία σας μεγαλύτερη.
Όσοι ανατραφήκαμε από τη Βασταίικη γη, η μικρή καμπάνα μας ξύπναγε για το σχολείο, τώρα μας αποχαιρετά με θλίψη η μεγάλη καμπάνα.
Θερμά συλλυπητήρια στις οικογένειές σας, στο καλό , καλό δρόμο.
