Έφυγε και ο μπάρμπα Γιώργης Κάβουρας, όπως ήδη οι περισσότεροι από τους γεροντότερους Μεγαλοπολίτες, χτυπημένος από τον αδυσώπητο νόμο της φθοράς, που σιγότρωγε τη ζωτικότητα και την ικμάδα του σώματός του. Έφυγε όρθιος ψυχικά και αγονάτιστος συνειδησιακά.
Ένας λοιπόν, ακόμη από τους ελάχιστους εναπομείνατες σε τέτοια ηλικία της πόλης μας, αντιστεκόμενος σθεναρά στην ισχυρή λαίλαπα του θανάτου και το αδηφάγο κροτάλισμα του χρόνου, έφυγε για τη χώρα των ζώντων. Έβαλε πανιά και ταξίδεψε προς την αιωνιότητα. Έζησε σε δύσκολες εποχές και αγωνίστηκε γι να μεγαλώσει την τρίτεκνη οικογένειά του. Έζησε χαρές αλλά και πόνους.
Ένα πατέρα αγωνιστή της ζωής προπέμψαμε στην αιωνιότητα, στο κόσμο τον άυλο και άφθαρτο, τον αγνό και ωραίο. Αυτό το θλιβερό καθήκον μας συγκέντρωσε στην ενορία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, όπου υπήρξε για μερικά χρόνια και ιεροψάλτης, να του δώσουμε τον τελευταίο χαιρετισμό για να τον συντροφεύει εκεί ψηλά στον ουρανό στην αιώνια πατρίδα όλων μας.
Τα λίγα αυτά λόγια, τα αποθέτω ως σκόρπια άνθη στο «σήμα» ενός κοιμηθέντος αδελφού.
Αναπαύσου λοιπόν, εν ειρήνη αδελφέ Γεώργιε στα χώματα της πόλης μας. Καλό κατευόδιο και είθε ο Κύριος να σε κατατάξει εν χώρα ζώντων και αγίων.
Αιωνία σου η μνήμη
π. Θ. Α. Γ.
