Ο Γάλλος Πρόεδρος επισκέφθηκε τα δυτικά προάστια της Δυτικής Γαλλίας, στα πλαίσια της επετείου της «έκκλησης του Στρατηγού Ντε Γκολ» της 18ης Ιουνίου του 1940 για την αντίσταση των Ευρωπαίων στη ναζιστική κατοχή της χώρας του.
Έτσι όταν ο Μανουέλ Μακρόν χαιρετούσε τον κόσμο που παρευρέθηκε στην εκδήλωση, ένας νεαρός φοιτητής του είπε: «Ça va Manu?» (πώς είσαι Μανού;), δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο μια οικειότητα προς το πρόσωπο του Γάλλου Προέδρου. (Ο φοιτητής επέλεξε λίγο πριν να τραγουδήσει τη «Διεθνή», τον ύμνο του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος).
«Όχι, δεν είμαι φίλος σου. Βρίσκεσαι σε μια επίσημη τελετή, δεν συμπεριφέρεσαι σωστά. Μπορείς να συμπεριφέρεσαι σαν ανόητος αλλά σήμερα είναι η ημέρα της Μασσαλιώτιδας και θα με αποκαλείς Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας ή Κύριε. Εντάξει; Να κάνεις τα πράγματα με τη σωστή σειρά. Την ημέρα που θέλεις να κάνεις επανάσταση, να έχεις φροντίσει να έχει πάρει το πτυχίο σου, να έχεις βρει δουλειά και να μπορείς να συντηρείς τον εαυτό σου. Τότε μπορείς να δίνεις μαθήματα σε άλλους».
Αυτή ήταν η απάντηση του Προέδρου της Γαλλίας που πήγε να βάλει στην θέση του τον “απρεπή” και “απαράδεκτο” νεαρό που του απευθύνθηκε έτσι απλά…χωρίς ένα “Κύριε” χωρίς ένα “Πρόεδρε”.
Αυτοί οι άνθρωποι που απαιτούν τον σεβασμό από τον Γαλλικό λαό, τον έχουν καταδυναστεύσει επ΄ άπειρον στα δεσμά της ανεργίας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, και της οικονομικής μετανάστευσης. Αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν να δημιουργούν και να διευρύνουν τα κοινωνικά χάσματα εξυπηρετώντας με “λύσσα” τα συμφέροντα της αστικής τάξης, από την οποία άλλωστε προέρχονται. Αυτοί οι άνθρωποι πριν λίγο καιρό έδωσαν εντολή ώστε να βομβαρδιστούν περιοχές της Ανατολικής (και όχι μόνο) Συρίας ως αντίποινα για τα χημικά που διατηρεί το καθεστώς Άσαντ.
Η εξαγριωμένη αντίδραση του Μακρόν προς το νεαρό φοιτητή δεν αποτελεί αντίδραση εξαιτίας του χάσματος γενεών. Ο “Μανού” της αστικής τάξης είδε το θεσμικό του ρόλο (ως Πρόεδρου), και το κύρος του να αμφισβητείται κατάματα του. Η διαφορετικότητα των δύο τάξεων (αστικής-εργατικής) γίνεται αισθητή σε τέτοιου είδους περιστατικά, όταν οι σιδεροδέσμιοι των συμφερόντων των πλουσίων, του ΝΑΤΟ, και ευρύτερα της μισαλλόδοξης πολιτικής της Ε.Ε εκνευρίζονται και εξωτερικεύουν τα κόμπλεξ που τους περικλείουν εσωτερικά. Ο Μακρόν όπως και ο κάθε Μακρόν της κάθε χώρας, έχουν “αναγεννηθεί” από το μοτίβο μιας μικροαστικής αντίληψης, με έντονες δόσεις συντηρητισμού και συστημικών στερεοτύπων που ακούει στο τρίπτυχο 1) πτυχίο 2) εργασία/δουλειά (τώρα πως θα το προέλθει το (2) κ.Μακρόν….αναρωτιέμαι με τις πολιτικές σας) 3) και μετά βλέπουμε…
Η “κουστουμαρισμένη” αποτυχία πίσω από μια αμήχανη αντίδραση που υποδηλώνει πολλά…
