ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ
Μάθημα 10o – Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ (Γεν. κ. 22)
1. Ἀρχίσαμε, ἀγαπητοί μας νέοι καί ἀδελφοί χριστιανοί, νά μελετοῦμε μέ ἕνα σύντομο, ἀλλά θεολογικό κάπως νόημα τήν Ἁγία Γραφή καί νά παίρνουμε ἀπό αὐτήν τά ὠφέλιμα γιά τήν ψυχή μας. Βρισκόμαστε στό τέλος τοῦ μεγάλου Πατριάρχου, τοῦ Ἀβραάμ, ἀπό τόν ὁποῖο, εἴπαμε, ἀρχίζει ἡ ἱστορία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Μιλήσαμε γιά τήν θεοφάνεια τοῦ Ἀβραάμ, ἡ δέ θεοφάνεια τῶν ἁγίων καί δικαίων ἀνθρώπων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι ἡ θέα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πρίν ἀκόμη σαρκωθεῖ. Γι᾽ αὐτό καί ἀπό τήν παρουσία τῶν τριῶν Ἀγγέλων στόν Ἀβραάμ δεχθήκαμε τήν πατερική ἑρμηνεία ὅτι ὁ ἕνας ἐξ αὐτῶν εἶναι Θεός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὅπως λέγεται καθαρά εἰς Γεν. 22,12.
Ἐν τῷ μεταξύ ἔγινε ἡ γνωστή μεγάλη καταστροφή Σοδόμων καί Γομόρρων, τά χρόνια ὅμως περνοῦν χωρίς νά ἔχει ἐκπληρωθεῖ ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ στόν Ἀβραάμ περί ἀποκτήσεως υἱοῦ ἀπό τήν Σάρρα. Καί εἶναι μέν ἀλήθεια ὅτι ὁ Ἀβραάμ ἀπέκτησε υἱό, τόν Ἰσμαήλ, ἀπό τήν δούλη τῆς γυναίκας του Σάρρας, τήν Ἄγαρ, πράγμα πού ἐπιτρεπόταν τότε, ἀλλά ὁ υἱός αὐτός δέν θά ἦταν ὁ «υἱός τῆς ἐπαγγελίας» (Ρωμ. 9,8.9). Ἀλλά οἱ τρεῖς ἄγγελοι ὑποσχέθηκαν πάλι στόν Ἀβραάμ τήν ἀπόκτηση υἱοῦ ἀπό τήν Σάρρα (Γεν. 18,10). Καί ὁ Ἀβραάμ, ἄν καί ἡ Σάρρα ἦταν σέ μεγάλη καί προχωρημένη ἡλικία, ἐπίστευσε στόν Θεό γιά τήν ἀπόκτηση τοῦ τέκνου αὐτοῦ καί ἀναπαύθηκε. Σέ βεβαίωση μάλιστα ὅτι θά ἐκπληρωθεῖ ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ στόν Ἀβραάμ, ὁ Θεός ἀλλάζει τό ὄνομά του καί ἀπό Ἄβραμ, πού ἐκαλεῖτο μέχρι τώρα (αὐτό ἦταν τό πρῶτο ὄνομά του), θά καλεῖται ἀπό δῶ καί πέρα Ἀβραάμ. Ἡ αὔξηση αὐτή τῆς συλλαβῆς τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀβραάμ, θά ἐσήμαινε ὅτι ὁ Ἀβραάμ θά εἶναι πρόγονος πολλῶν ἀπογόνων. Ὁμοίως καί ἡ «Σάρα» (μέ ἕνα ρ), θά μετονομαστεῖ τώρα σέ «Σάρρα» (μέ δύο ρ), πράγμα τό ὁποῖο θά ἐσήμαινε ὅτι καί αὐτή θά γίνει μητέρα πολλῶν ἀπογόνων.
2. Ἡ Σάρρα, πραγματικά ἐγέννησε τόν υἱόν τῆς ὑποσχέσεως, ὁ ὁποῖος ἔδωσε μεγάλη χαρά στήν οἰκογένεια, γι᾽ αὐτό καί τό ὄνομά του ὀνομάστηκε «Ἰσαάκ», πού ἑβραϊκά σημαίνει «χαρά», γέλωτας (Γεν. 21,3.6). Ὁ Ἀβραάμ καί ἡ Σάρρα ἀγάπησαν τόν Ἰσαάκ, τόν υἱόν τῆς ὑποσχέσεως, ἀλλά ἡ πίστη τοῦ Ἀβραάμ πρός τόν Θεό δοκιμάστηκε μέ τήν ἀπαίτηση τοῦ Θεοῦ νά τοῦ θυσιάσει τόν Ἰσαάκ. Μεγάλης ὅμως πίστεως ὁ Ἀβραάμ, ἔκανε ἕνα ὑψηλό ἅλμα καί θυσίασε τήν δική του ἀγάπη στόν υἱό του στήν ἀπαίτηση τοῦ Θεοῦ, γιατί, ὅπως ἑρμηνεύει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πίστευσε γιά τόν Θεό ὅτι καί ἄν πεθάνει ἀκόμη ὁ Ἰσαάκ, ὁ Θεός θά ἐκτελέσει καί ἀπό νεκρό τήν ὑπόσχεσή Του (Ρωμ. 4,17 ἑξ.). Ἔτσι ὁ Ἀβραάμ ἔλαβε τόν υἱόν του Ἰσαάκ καί τήν μάχαιρά του, γιά νά πάει ψηλά στό βουνό Μωριά, ἐκεῖ πού τοῦ καθόρισε ὁ Θεός (Γεν. 22,2[Ἑβρ.]), γιά νά θυσιάσει τόν υἱόν του Ἰσαάκ. Τό θυσιαστήριο στήθηκε καί ὁ μεγάλης πίστεως ἄνδρας πατριάρχης Ἀβραάμ ἔλαβε τόν Ἰσαάκ καί ἀνέβασε πάνω στό θυσιαστήριο καί ἀνέσυρε τήν μάχαιρά του, γιά νά τόν θυσιάσει! Ἀκριβῶς ὅμως αὐτή τήν στιγμή, πού ὁ Ἀβραάμ θά ἔθετε τήν μάχαιρα στόν υἱό του Ἰσαάκ γιά θυσία, αὐτή τήν στιγμή ἀκριβῶς, ἄκουσε τόν «Ἄγγελο Κυρίου» νά τοῦ λέγει: «Ἀβραάμ, Ἀβραάμ μή ἐπιβάλῃς τήν χεῖρα σου ἐπί τό παιδίον. Οἶδα γάρ ὅτι φοβῇ σύ τόν Θεόν καί οὐκ ἐφείσω τοῦ ἀγαπητοῦ σου υἱοῦ δι᾽ ἐμέ» (Γεν. 22,12).
Ἄς σταματήσουμε ἐδῶ καί ἄς ρωτήσουμε, ἀγαπητοί μου νέοι καί νέες καί ἀδελφοί χριστιανοί. Ἄς ἐρωτήσουμε, ποιός μιλάει ἐδῶ; Ἐδῶ μιλάει ὁ Ἄγγελος Κυρίου. Ἀλλά ὁ Ἀβραάμ δέν θυσίασε τό παιδί του γιά κτιστό Ἄγγελο, ἀλλά γιά τόν ἴδιο τόν Θεό. Ἄρα, αὐτός ὁ «Ἄγγελος Κυρίου» εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ἕνας ἐκ τῶν τριῶν ἐπισκεπτῶν τοῦ Ἀβραάμ.
(Συνεχίζεται)
Μέ πολλές εὐχές,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως
Ἰερεμίας
Τηλ. 6976013647 (μόνο μηνύματα)