Γράφει ο Ι. Γ, Ασημακόπουλος
Ενάμισης χρόνος πέρασε από το Σεπτέμβριο του 2019, την ημέρα που ο νεοεκλεγμένος τότε Πρωθυπουργός, από το βήμα του ΟΗΕ, κήρυξε στην Ελλάδα απολιγνιτοποίηση για να «σώσει» τον πλανήτη από την κλιματική αλλαγή. Ενάμισης εφιαλτικός χρόνος, για τη Μεγαλόπολη, που χωρίς σχέδιο, χωρίς στρατηγική, χωρίς πρόγραμμα, σαν ακυβέρνητο καράβι, περνάει βίαια στην μετά λιγνίτη εποχή, βλέποντας με τρόμο την καταστροφή να έρχεται. Ανεργία, οικονομική κατάρρευση, αβεβαιότητα για το μέλλον. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά…
Κάτω από την πίεση των γεγονότων, μετά το αρχικό σοκ, ο λαός της Μεγαλόπολης αντιδρά με μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Σ΄ αυτές είναι όλοι εκεί. Δήμαρχος. Δημοτικές παρατάξεις. Σωματεία. Εργαζόμενοι. Συνδικαλιστές. Παπάδες. Λαός. Όμως αυτή η μαζικότητα δεν κράτησε για πολύ. Σύντομα άρχισε να ξεφτίζει. Οι τοπικοί Βουλευτές, με νωπή λαϊκή εντολή του Ιουλίου του 2019, σφυρίζουν αδιάφορα. Ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου, δηλώνει πως δεν προτίθεται να πάει κόντρα στην κυβερνητική πολιτική. Ο δήμαρχος Μεγαλόπολης, μειοψηφών και δεύτερη δύναμη στη δημοτικό συμβούλιο, χωρίς να λάβει υπόψη του την εντολή και να αναζητήσει τη συνεννόηση και τη συνεργασία όλων των δημοτικών παρατάξεων μπροστά από τη δύσκολη αυτή κατάσταση, επέλεξε να ακολουθήσει μια δική του μοναχική πολιτική. Αντί να κρατήσει την τοπική κοινωνία σε αγωνιστική εγρήγορση και να μπει μπροστά στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, αποφάσισε να περιμένει Υπουργική πρόσκληση, που άργησε… έξι μήνες.
Έτσι ο κ. Δήμαρχος, μετά από εξάμηνη απραξία, ξεκινάει επαφές πίσω από κλειστές πόρτες, με Υπουργούς και διάφορους παρατρεχάμενους. Ταυτόχρονα διαρρέουν φήμες από τάχα «αξιόπιστες» πήγες, για πακτωλό χρημάτων στις πληττόμενες από την απολιγνιτοποίηση περιοχές. Για μεγαλεπήβολα σχέδια ανάπτυξης. Για master plan. Για «σχέδιο δίκαιης μετάβασης» και άλλες φανφάρες. Κατά καιρούς όλο και κάποιος Υπουργός άφηνε να εννοηθεί πως όντως θα πέσουν πολλά λεφτά.
Ο Δήμος ξεκινά διαβουλεύσεις με το πόπολο και ζητά προτάσεις έργων για τη μεταλιγνιτική εποχή. Το ίδιο και Περιφέρεια Πλοποννήσου. Αλλά και η κυβέρνηση ανακοινώνει πως το Σεπτέμβρη του 2020 θα έχει έτοιμο το σχέδιο ανάπτυξης για τη μεταλιγνιτική εποχή (master plan). Σαπουνόφουσκες…
Μέσα σ’ αυτό το αλαλούμ προθέσεων, προτάσεων και υποσχέσεων, με αποκλειστική ευθύνη του Δημάρχου, καταναλώθηκε πολύτιμος χρόνος σε άκαιρες και ατέρμονες συζητήσεις. Ο αρχικός στόχος, που ήταν η «παράταση χρόνου λειτουργίας των μονάδων μέχρι εξαντλήσεως του λιγνιτικού κοιτάσματος» ώστε να δοθεί χρόνος για προετοιμασία για τη μεταλιγνιτική εποχή, ξεχάστηκε. Ο κόσμος απληροφόρητος και απογοητευμένος πήγε στο σπίτι του. Έτσι χωρίς να «λυθεί ρουθούνι», κλείνει τώρα οριστικά η μονάδα Νο 3 αντί για το 2023, και η Νο 4 λειτουργεί περιστασιακά έως καθόλου.
Ο Δήμαρχος Μεγαλόπολης σιωπά και ευθυγραμμίζεται πλέον απόλυτα με τις θέσεις του Περιφερειάρχη και της Κυβέρνησης. Προφανώς αρκείται στις υποσχέσεις των «αρμοδίων» στις συζητήσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Ταυτόχρονα συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, το παραμύθιασμα της τοπικής κοινωνίας. «Αρμόδιοι» συνεχίζουν να μιλάνε για πακτωλό χρημάτων, master plan και μεγαλεπήβολα οράματα. Μιλάνε για ίδρυση αρχαιολογικού μουσείου, για αναστήλωση του αρχαίου θεάτρου, για ανάδειξη των αρχαιοτήτων και αρχαιολογικών χώρων, για τουριστική ανάπτυξη, για δρόμους και υδραγωγεία. Μιλάνε για ίδρυση εργοστάσιου παραγωγής μπαταριών ηλεκτρικών αυτοκινήτων, ίδρυση φυλακών. Μιλάνε για βιομηχανικό πάρκο, για ενεργειακές κοινότητες, Φυσικό Αέριο, Φ/Β πάρκα τέρατα, φυλακές και άλλα μεγαλειώδη, που θα φέρουν ανάπτυξη στην περιοχή και χιλιάδες θέσεις εργασίας. Ο Περιφερειάρχης από την πλευρά του, ανακοινώνει 13 έργα κόστους 50 εκατομμυρίων. Μόνο παιδιά και κόσμο δεν έταξαν για τα ρημαγμένα χωριά…
Όπως ήταν αναμενόμενο, μετά από ενάμιση χρόνο «πηγαινέλα», αποκαλύφθηκε πως «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Στο «Εδαφικό Σχέδιο Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης Μεγαλόπολης» που ήρθε πρόσφατα στο φως της δημοσιότητας, συμπεριλαμβάνονται ως πληττόμενοι δήμοι από την απολιγνιτοποίηση, οι όμοροι δήμοι Γορτυνίας, Τρίπολης και Οιχαλίας. Αυτό σημαίνει σε απλά ελληνικά πως θα καρπωθούν χρηματοδοτήσεις, επενδύσεις, κίνητρα, οφέλη και διευκολύνσεις που ανήκουν στη Μεγαλόπολη. Το πράγμα γίνεται ακόμα χειρότερο, όταν η Μεγαλόπολη δεν διαθέτει τις κατάλληλες υποδομές (βλέπε Βιομηχανική περιοχή) για να δεχτεί μεγάλες επενδύσεις.
Το αφήγημα του κ. Δημάρχου κατέρρευσε πλέον παταγωδώς και ο ίδιος φέρνει ακέραιη την ευθύνη, αφού αυτή η εξέλιξη είναι συνέπεια της πολιτικής του. Η ευθύνη του φαντάζει ακόμα μεγαλύτερη, γιατί η εξέλιξη αυτή δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Υπήρξαν πολύ νωρίτερα δείγματα των προθέσεων διαφόρων κυβερνητικών και μη, παραγόντων. Θυμίζω τη στάση Κωνσταντινόπουλου που ζήτησε να επεκταθεί το πριμ μοριοδότησης για προσλήψεις στο δημόσιο εκτός από τη Μεγαλόπολη και σε όλη την Αρκαδία. Θυμίζω ακόμα το σενάριο για τη φαρμακοβιομηχανία, που τελικά μετά από πολιτική παρέμβαση πήρε την άγουσα για Τρίπολη.
Ίσως δεν είναι καθόλου τυχαία η στάση των Αρκάδων βουλευτών, που αποφεύγουν ακόμα και σήμερα να πάρουν ξεκάθαρη θέση πάνω στα τεράστια προβλήματα της Μεγαλόπολης. Που αποφεύγουν ακόμα και να επισκεφθούν την περιοχή. Ίσως δεν είναι καθόλου τυχαία και η στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που εύγλωττα σιωπούν. Αίσθηση προκαλεί και εκκωφαντική η σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ.
Τι να υποθέσουμε; Μήπως ότι το μικροκομματικό συμφέρον είναι υπεράνω όλων; Η Μεγαλόπολη με περίπου 7.000 ψηφοφόρους, με τους περισσότερους ετεροδημότες και 40% αποχή, είναι αλήθεια πως έχει ελάχιστο εκλογικό ενδιαφέρον, σε σχέση με τις πολυπληθέστερες Τρίπολη, Οιχαλία, ακόμα και τη Γορτυνία. Μήπως τους υποψήφιους βουλευτές Αρκαδίας αλλά και τα κόμματα, συμφέρει να «δρέψουν» ψήφους από τα πλούσια «εκλογικά λιβάδια» της Μεσσηνίας και της Τρίπολης παρά από την «ασήμαντη» Μεγαλόπολη; Μήπως το ίδιο ισχύει και για τον κ. Περιφερειάρχη; Μήπως γι αυτό κλείνουν όλοι τους τα μάτια στη συντελούμενη πρωτοφανή αδικία σε βάρος της Μεγαλόπολης;
Φυσικά όλα είναι υποθέσεις. Το μόνο βέβαιο είναι πως η Μεγαλόπολη είναι εντελώς μόνη και εδώ που φτάσαμε είναι ορατός ο κίνδυνος να βρεθεί εκτός «Νυμφώνος απολιγνιτοποίησης» και να μείνει για το μέλλον, κρανίου τόπος. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, να καρπωθούν τα οφέλη Τρίπολη και Μεσσηνία, και στη Μεγαλόπολη να μείνουν τα σκουπίδια και τα επικίνδυνα απόβλητα, αφού ήδη υπάρχει χωροθετημένος και αδειοδοτημένος χώρος. Οι καιροί ου μενετοί. Οι ευκαιρίες δεν περιμένουν, και τούτη ίσως να είναι η τελευταία.
Τώρα. Πριν χαθούν όλα. Θα πρέπει όλοι να αφήσουν στην άκρη ότι χωρίζει, είτε αυτό λέγεται κόμμα, δημοτική παράταξη, υποσχέσεις, μικροσυμφέρον, εγωισμός. Αύριο θα είναι αργά και η Μεγαλόπολη ένα μικρό χωριό της επαρχίας να πνέει τα λοίσθια.
Εδώ που φτάσαμε, «στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο». Ο Δήμαρχος αναλαμβάνοντας τις ευθύνες του θα πρέπει να μπει μπροστά και οι δημοτικές παρατάξεις με τα σωματεία και το λαό της Μεγαλόπολης να κινητοποιηθούν σε ένα κοινά συμφωνημένο διεκδικητικό πλαίσιο. Οι αντιπαλότητες και οι εγωισμοί δεν έχουν θέση εδώ. Δικαίωμα στην έπαρση έχουν μόνον οι σημαίες.
