Γράφει ο Ι. Γ. Ασημακόπουλος
Ο κ. Δήμαρχος μετά από δυο χρόνια συνεννοήσεων και «μυστικής διπλωματίας» με τους κυβερνητικούς παράγοντες, όπου κουβέντιαζε το πρόβλημα επιβίωσης που προέκυψε για το Δήμο Μεγαλόπολης με τη βίαιη απολιγνιτοποίηση, αποφάσισε να μιλήσει. Και αυτό προφανώς όχι για να ενημερώσει, αλλά για να αποποιηθεί τις ευθύνες του μετά από τη δραματική τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα. Αν πραγματικά θέλει να ενημερώνει τους δημότες, μπορεί να το κάνει στ’ αλήθεια. Να δέχεται ερωτήσεις απευθείας από τους πολίτες και να τις απαντάει. Η τεχνολογία του διαδικτύου του δίνει τη δυνατότητα.
Ο κ. Δήμαρχος στην ενημέρωση που έκανε, μίλησε για «αλήθειες και ψέματα», που προφανώς βλέπει από τον ψηλό του θρόνο. Εμείς θα μιλήσουμε για αλήθειες που βλέπουμε από την πεζή πραγματικότητα. Την αλήθεια από την μοναξιά και την ερήμωση των 83 χωριών του Δήμου, που ο κ Δήμαρχος δεν καταδέχεται ούτε να αναφερθεί. Που απουσιάζουν από κάθε σκέψη του για το μέλλον, γιατί φέρεται σα δήμαρχος μόνο της πόλης της Μεγαλόπολης. Την αλήθεια από την παντελή έλλειψη πολιτισμού. Την αλήθεια για εκρηκτική άνοδο της ανεργίας. Την αλήθεια για την παρακμιακή εικόνα του δήμου συνολικά. Την αλήθεια για το μέλλον που βλέπουμε να έρχεται σαν οδοστρωτήρας.
Εδώ έχει σημασία να πούμε, πως η κριτική στο έργο του κ. Δημάρχου, είναι δημοκρατικό δικαίωμα και όχι χυδαιολογία. Κανένας δεν έχει κάτι προσωπικό μαζί του. Όμως οι αποφάσεις και οι επιλογές του ως δημάρχου, έχουν επιπτώσεις στο δημόσιο βίο των δημοτών. Οπότε, ο κάθε δημότης έχει δικαίωμα να εκφράζεται ελεύθερα και να λέει την άποψή του, είτε είναι αρεστή είτε όχι, στον κ. Δήμαρχο και αυτός έχει υποχρέωση τουλάχιστον να τις ακούει.
Από εκεί αντλώ το δικαίωμα να μιλήσω, αφού αυτοί που θα έπρεπε να μιλήσουν σιωπούν. Γιατί κάποια στιγμή θα πρέπει να ανοίξει ένας δημοκρατικός διάλογος, για το μέλλον αυτού του τόπου.
Ας μη σταθούμε στις τυχόν ανακρίβειες που μπορεί να υπάρχουν σ αυτό το άρθρο, καθότι δεν γίνεται να τα γνωρίζω όλα και ας πάρουμε τις αλήθειες και τα ψέματα του κ. Δημάρχου με τη σειρά, όπως ο ίδιος τα έθεσε:
Πρώτη αλήθεια. Ο κ. Δήμαρχος συγκρίνει ανόμοια πράματα από κάθε άποψη. Από τη μια μεριά βάζει τα ορυχεία του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας που καταλαμβάνουν μια πεδινή, αχανή έκταση 160.000 στρεμμάτων σε τέσσερις δήμους και δύο νομούς, με αρκετά μεγάλο πληθυσμό. Από την άλλη τα ορυχεία Μεγαλόπολης, που καταλαμβάνουν έκταση μόλις 45.000 στρεμμάτων σε ένα δήμο, σε μια κλειστή γεωγραφική ενότητα, περίκλειστη από μεγάλα βουνά που ορίζουν το λεκανοπέδιο, με πολύ λιγότερο πληθυσμό. Αλλά και το πολιτικό ενδιαφέρον που παρουσιάζουν οι δύο περιοχές είναι ανάλογο του μεγέθους των.
Το γεγονός ότι στη Δ. Μακεδονία μπήκαν σαν πληττόμενοι όλοι οι δήμοι της Περιφέρειας, δεν μας ενδιαφέρει και δεν δικαιολογεί στην περίπτωση μας, την ένταξη των Δήμων Τρίπολης, Οιχαλίας και Γορτυνίας στο Πρόγραμμα Δίκαιης Μετάβασης, γιατί θα έχει σα συνέπεια τη διάχυση σε αυτούς, των κινήτρων και των πόρων που δικαιούται μόνο η Μεγαλόπολη. Οι δήμοι Τρίπολης και Οιχαλίας, είναι εκτός της γεωγραφικής ενότητας του λεκανοπεδίου Μεγαλόπολης και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθούν ως πληττόμενοι είτε από τη λειτουργία των μονάδων είτε από την μη λειτουργία τους. Τα υπόλοιπα «είναι προφάσεις εν αμαρτίαις».
Η υπόσχεση του κ. Υπουργού, ότι ο Δήμος Μεγαλόπολης θα έχει ξεχωριστή αντιμετώπιση ως άμεσα πληττόμενος, προφανώς δεν έχει καμιά αξία. Αυτό γιατί τα δυο τελευταία χρόνια έχουμε γίνει δέκτες πολλών υποσχέσεων από τους εκπροσώπους όλων των βαθμίδων εξουσίας, που στο τέλος αποδείχτηκαν πομφόλυγες. Αυτή είναι η αλήθεια…
Δεύτερη αλήθεια. Μπορεί οι Δήμαρχοι των ενεργειακών δήμων να μη συμμετέχουν σε κάποια κυβερνητική επιτροπή που διαχειρίζεται το θέμα. Μπορεί να μη συμμετείχε και ο κ. Δήμαρχος. Όμως δεν ξεχνάμε τις επαφές και τις συχνές συναντήσεις του με κυβερνητικούς παράγοντες, με θέμα την απολιγνιτοποίηση, χωρίς καμιά ενημέρωση για το τι συζητιόταν. Δεν ξεχνάμε ότι υπήρχαν μόνο διαρροές, ότι τάχα έρχεται πακτωλός χρημάτων για φαραωνικά έργα. Δεν ξεχνάμε την έκπληξη του, όταν στον εδαφικό σχεδιασμό για τη Δίκαιη Μετάβαση εντάχθηκαν και οι όμοροι δήμοι Τρίπολης, Οιχαλίας και Γορτυνίας. Ακόμα όταν του ασκήθηκε κριτική γι αυτό, δεν ξεχνάμε εκείνο το: «και τι να έκανα; Να τους όρκιζα;»
Τώρα αν έκανε ή όχι συμφωνίες πίσω από κλειστές πόρτες. Αν του έδιναν υποσχέσεις και στο τέλος τον κορόιδεψαν, το γνωρίζει μόνον ο ίδιος. Όμως ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Αυτή είναι η αλήθεια…
Τρίτη αλήθεια. Ο κ. Δήμαρχος θα πρέπει να γνωρίζει πως, στις δημοκρατίες η δύναμη αντλείται από το λαό, για το λαό. Η αποτελεσματικότητα μιας διεκδίκησης, εξαρτάται από τη δυναμική και την ένταση που αποκτά στην κοινωνία. Αντί ο κ. Δήμαρχος να συνεργαστεί με τις δημοτικές παρατάξεις και να διαμορφώσουν από κοινού, ένα διεκδικητικό πλαίσιο. Αντί να μπει επικεφαλής της τοπικής κοινωνίας και να την πείσει για το εφικτό και το δίκαιο του αγώνα της. Αντί να κατεβάσει το λαό στο δρόμο για να διεκδικήσει τα δίκαιά του, τον έστειλε στο σπίτι του.
Ο ίδιος εξάντλησε όλη του την ενέργεια και την τυχόν αγωνιστικότητα σε κάποιες συνομιλίες με κάποιους παράγοντες σε κάποια υπουργικά γραφεία ή σε κάποια αλληλογραφία με κάποιους αρμόδιους. Μια δραστηριότητα και μια αλληλογραφία που, αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα, προφανώς κατέληξε σε κάποιο κάλαθο απορριμμάτων. Αυτή είναι η αλήθεια…
Τέταρτη αλήθεια. Σε κάθε φορέα, κόμμα, δημοτική παράταξη, επιμελητήριο, Περιφερειακό Συμβούλιο κλπ είναι γνωστό πως οι αποφάσεις λαμβάνονται κάτω από το πρίσμα της προώθησης των συμφερόντων αυτών που υπηρετούν. Της συντεχνίας. Του κόμματος. Της Παράταξης, κλπ. Κανένα κόμμα. Κανένα επιμελητήριο. Καμία παράταξη του Περιφερειακού Συμβουλίου δεν στήριξαν τη θέση «μόνο η Μεγαλόπολη να είναι δικαιούχος του Προγράμματος Δίκαιης Μετάβασης». Προφανώς λόγω του μικρού εκλογικού ενδιαφέροντος της Μεγαλόπολης, μπροστά στην Τρίπολη και στη Μεσσηνία (Οιχαλία). Αλλά και λόγω της αδράνειας και της παθητικότητας με την οποία αντιμετωπίζει η Μεγαλόπολη το πρόβλημα.
Κάπως έτσι παραχωρήθηκαν τα κίνητρα της Μεγαλόπολης σε άλλες περιοχές, προκειμένου να αποκτηθεί μεγαλύτερη πολιτική επιρροή σε Τρίπολη και Μεσσηνία. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, από τον κ. Περιφερειάρχη, τη ΝΔ και τον κυβερνητικό Βουλευτή, αλλά δυστυχώς και από το ΣΥΡΙΖΑ , το ΚΙΝΑΛ και τους βουλευτές τους στην Αρκαδία. Σ αυτή την τόσο κρίσιμη καμπή η Μεγαλόπολη βρέθηκε εντελώς μόνη.
Το Δημοτικό Συμβούλιο σε μια θυελλώδη συνεδρίαση (στην οποία η δημοτική αρχή, αρχικά είχε άλλη θέση) πήρε ομόφωνη απόφαση, πως μόνο η Μεγαλόπολη πρέπει να είναι ο μοναδικός δικαιούχος στο πρόγραμμα για τη Δίκαιη Μετάβαση. Όμως αντί να αξιοποιηθεί αυτή η θέση και να γίνει σημαία διεκδίκησης και αγώνα από τον κ. Δήμαρχο, κινητοποιώντας την τοπική κοινωνία, απαξιώθηκε και αποσιωπήθηκε. Αυτή είναι η αλήθεια…
Πέμπτη αλήθεια (πικρή). Όταν ο κ. Δήμαρχος πήρε τα ινία του δήμου, η συμφωνία με τη ΔΕΗ για την παραχώρηση 400 στρεμμάτων για βιομηχανικό πάρκο είχε όντως λήξει. Όμως ποτέ δεν ετέθη ζήτημα επιστροφής της έκτασης από κανένα. Μάλιστα, στην αρχή της θητείας του ο κ. Δήμαρχος συνέχισε την προσπάθεια για ολοκλήρωση του φακέλου και την γρήγορη δημιουργία του Πάρκου. Αν δεν κάνω λάθος, το Δημοτικό Συμβούλιο είχε εγκρίνει ένα σεβαστό χρηματικό ποσό γι αυτό το σκοπό. Κι εκεί που περιμέναμε την έγκριση του βιομηχανικού πάρκου, ακούσαμε ξαφνικά το δήμαρχο και τον Περιφερειάρχη να λέει πως το εν λόγω πάρκο δεν κάνει γιατί είναι μικρό και αναζητούσαν άλλη περιοχή.Αυτομάτως, αυτό σήμανε την παραπομπή της δημιουργίας βιομηχανικού πάρκου στο αόριστο μέλλον. Τώρα μας λέει άλλα!
Αν ήθελε ο κ. Δήμαρχος, θα μπορούσε να πάρει μια παράταση της συμφωνίας από τη ΔΕΗ. Να πάρει τις απαραίτητες εγκρίσεις και να ολοκληρώσει την ίδρυση έστω αυτού του μικρού πάρκου για να καλυφθούν οι πρώτες ανάγκες και στο μέλλον να ζητήσει την επέκταση του. Δεν το έκανε.
Η διαχείριση και οι λάθος επιλογές του κ. Δημάρχου, οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Δηλαδή, στο να μην υπάρχει στη Μεγαλόπολη χώρος για βιομηχανικές επενδύσεις. Το γεγονός αυτό, είναι και το σοβαρότερο επιχείρημα για την κυβέρνηση, να στείλει τις βιομηχανικές επενδύσεις στην Τρίπολη και στη Μεσσηνία. Οι ευθύνες των προηγούμενων δημάρχων για τη μη προχώρηση του Βιομηχανικού Πάρκου, είναι δεδομένες. Αλλά εκείνοι δεν είχαν μπροστά τους βίαιη απολιγνιτοποίηση και προφανώς είχαν μπροστά τους διάστημα δέκα χρόνων, ως χρόνο προσαρμογής. Έτσι το οριστικό τέλος το έδωσε ο νυν δήμαρχος. Όσο για το νέο βιομηχανικό πάρκο που επικαλείται, ξέρει και ο ίδιος πως όταν και αν ολοκληρωθεί, το πιθανότερο είναι να μην υπάρχει το πρόγραμμα Δίκαιης Μετάβασης και κίνητρα για να γίνουν επενδύσεις.
Εδώ που οδήγησε τα πράγματα με τις επιλογές του, μάλλον ο κ. Δήμαρχος θα πρέπει να αναγνωρίσει τα λάθη του, να ζητήσει συγνώμη από τους πολίτες και να προσπαθήσει να σώσει ότι γίνεται να σωθεί έστω την τελευταία στιγμή. Αυτή είναι η (πικρή) αλήθεια…
Έκτη αλήθεια. Είναι κοινό μυστικό, πως ο κ. Δήμαρχος προτίμα τον μονόλογο. Δεν έχει περάσει και πολύς καιρός που έδωσε συνέντευξη στον εαυτό του, όπου ο ίδιος έθετε ερωτήσεις και στη συνέχεια τις απαντούσε. Δεν άλλαξε τίποτε από τότε. Το ίδιο γίνεται και στην παρούσα ενημέρωση.
Ο κ. Δήμαρχος παρότι είναι μειοψηφία και δεύτερη δύναμη στο Δημοτικό Συμβούλιο, ποτέ δεν κάλεσε σε έντιμη και ισότιμη συνεργασία τις αντιπολιτεύσεις. Αντί να καλέσει να συμφωνήσουν όλοι σε ένα κοινό πλαίσιο διεκδίκησης, ήθελε να επιβάλει τις επιλογές του. Ποτέ δεν κάλεσε το λαό της περιοχής σε ένα ανοιχτό διάλογο.
Επισημάνθηκε εξ αρχής πως αυτή η τακτική θα οδηγούσε σε καταστροφή. Σήμερα που δυστυχώς τα πράγματα έφτασαν στο απευκταίο, (τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμα) προσπαθεί να φορτώσει τις ευθύνες του στην κυβέρνηση, στις αντιπολιτεύσεις και στους προηγούμενους δημάρχους. Αυτό το σκοπό είχε και αυτή η ενημέρωση.
Κανένας δεν είπε όχι στο Φυσικό Αέριο. Ειπώθηκε όχι στην απαξίωση και στο κλείσιμο της τηλεθέρμανσης, χωρίς να προηγηθεί μια επιστημονική έκθεση-έρευνα που να δικαιολογεί αυτή την αναγκαιότητα. Το έργο της τηλεθέρμανσης κόστισε 21 εκατομμύρια και ακόμα πληρώνουμε τα δάνειά της. Αυτή είναι η αλήθεια…
Έβδομη αλήθεια. Από την ανάπτυξη των έργων της ΔΕΗ, η περιοχή ωφελήθηκε αλλά και έχασε. Κέρδισε θέσεις εργασίας και ανάπτυξη για την τοπική αγορά. Όμως έγινε στρεβλή και μονόπλευρη ανάπτυξη, αφήνοντας στην άκρη κάθε άλλη αναπτυξιακή δραστηριότητα. Ο λιγνίτης έγινε μονοκαλλιέργεια και όταν ήρθε η ώρα της απολιγνιτοποίησης η περιοχή καταρρέει.
Από το λιγνίτη της Μεγαλόπολης είχαν τα οφέλη τους (χωρίς περιβαλλοντικές επιπτώσεις) και η γειτονικές Τρίπολη, Καλαμάτα κλπ. Έρχονταν, δούλευαν έπαιρναν τα χρήματα τους και πίσω άφηναν τον κουρνιαχτό τους. Τώρα στην ώρα της απολιγνιτοποίησης, η Μεγαλόπολη βουλιάζει. Οι γείτονες ανακαλύπτοντας το πρόγραμμα Δίκαιης Μετάβασης, όρμησαν να αρπάξουν ότι μπορούν. Και θα πάρουν όσα μπορούν, ακόμα και όλα, αν κανένας δεν τους εμποδίσει. Έτσι έγινε και στο παρελθόν όταν εκατοντάδες εργαζόμενοι από Τρίπολη και Καλαμάτα βρήκαν ευκαιρία για μόνιμη εργασία εδώ, ενώ εκατοντάδες νέοι της Μεγαλόπολης παρέμειναν όμηροι του κατάπτυστου καθεστώτος των 8μηνων, πάνω από είκοσι χρόνια τώρα. Κανένας δεν αντιστάθηκε σ αυτό. Ούτε ο νυν δήμαρχος αντέδρασε, όταν επί μακρού ήταν στέλεχος της δημοτικής παράταξης του κ. Σπύρου Τσιριγώτη, αλλά και υψηλόβαθμο στέλεχος της δημοτικής αρχής επί σειρά ετών.
Όσο για το πρόγραμμα του ΟΑΕΔ καλό θα είναι, ο κ. Δήμαρχος, να το ξαναδιαβάσει. Δεν προσφέρει τίποτα καλό στην περιοχή. Δεν θα μπει ούτε ένα ευρώ στην αγορά της, αφού προορίζεται να δοθεί για απασχόληση σε άλλες πόλεις. Ούτε λίγο ούτε πολύ, πριμοδοτεί την «μετανάστευση» 800 ανέργων από τη Μεγαλόπολη, σε Τρίπολη, Σπάρτη και Καλαμάτα. Με λίγα λόγια προσπαθούν να αδειάσουν τη Μεγαλόπολη από το εργασιακά ενεργό κομμάτι του πληθυσμού της και να την αφήσουν με τους συνταξιούχους. Να ερημώσει ακόμα πιο πολύ. Αν ήθελαν το καλό της περιοχής, πρώτα θα δημιουργούσαν τις θέσεις εργασίας μόνο στο Δήμο Μεγαλόπολης και μετά θα τις πριμοδοτούσαν.
Τα περί φυλακών, νέου επιχειρηματικού πάρκου κλπ έργων που θα βοηθήσουν τάχα στην πορεία ανάκαμψης της οικονομίας της περιοχής μας, ώσπου να γίνουν και να αποδώσουν, «το πουλί θα έχει πετάξει». Αυτή είναι η τραγική αλήθεια…
