Ο Θανάσης Λαγός είναι ένας δημοσιογράφος της εφημερίδας Ελευθερία από την Καλαμάτα και πριν λίγες ημέρες έγραψε ένα άρθρο με τίτλο: Έτσι αλλάζει η Μεγαλόπολη”. Το άρθρο περιγράφει τις εντυπώσεις του δημοσιογράφου από την επίσκεψη του σε μια επιχείρηση εστίασης της Μεγαλόπολης , το restaurant-bar Urbana gastroteka.
Αξίζει να αναδημοσιεύσουμε το άρθρο και να δούμε για ακόμη μια φορά πως βλέπουν την κατάσταση στην πόλη μας, όσοι δεν μένουν ή δεν κατάγονται από εδώ. Είναι μια ματιά διαφορετική η οποία πρέπει να την λάβουμε υπόψιν μας, όχι απαραίτητα για την συγκεκριμένη επιχείρηση αλλά για το γενικότερο νόημα σε σχέση με το παρόν και το μέλλον της περιοχής μας.
Το άρθρο έχει ως εξής:
Ετσι αλλάζει η Μεγαλόπολη
Οταν ενημερώθηκα την περασμένη Παρασκευή για τη λειτουργία του restaurant-bar «Urbana gastroteka» από τον φίλο μου Κώστα Ανδριανόπουλο, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι στη Μεγαλόπολη λειτουργεί ένα κατάστημα εστίασης και ψυχαγωγίας που τον 20ό αιώνα θα το έβρισκες μόνο στο Παρίσι και το Λονδίνο.
Μια επίσκεψη το Σάββατο ήταν αρκετή όμως, για να συνειδητοποιήσω ακόμα μια φορά ότι οι μεγάλες αλλαγές στην κοινωνία δεν έρχονται με μεγαλόστομες διακηρύξεις, αλλά με καινοτόμες τολμηρές πρωτοβουλίες. Ουσιαστικά η λειτουργία του «Urbana gastroteka» αποδεικνύει ότι η Μεγαλόπολη μπορεί να γίνει και τουριστικός προορισμός, αρκεί να αποκτήσει ποιοτικά καταστήματα που προσφέρουν στους πελάτες όσα μέχρι πριν από λίγα χρόνια έβρισκαν μόνο στην Αθήνα ή σε άλλες μητροπόλεις του κόσμου. Παρ’ όλα αυτά, οι πολιτικοί παράγοντες της Πελοποννήσου, αντί να εκμεταλλευτούν το γεωγραφικό συγκριτικό πλεονέκτημα που ώθησε τον Επαμεινώνδα να ιδρύσει τη Μεγαλόπολη, περιορίζονται σε αντιαναπτυξιακές διεκδικήσεις για ίδρυση φυλακών… Η σύγχρονη Ελλάδα όμως χρωστάει πολλά στη Μεγαλόπολη – και οι πολιτικοί δεν θα έπρεπε να διεκδικούν γι’ αυτήν τίποτα λιγότερο από ένα μεγάλο Στάδιο, που να στεγάζει όλες τις ομάδες της Τρίπολης, της Σπάρτης και της Καλαμάτας, ή μια πίστα αγώνων Φόρμουλας 1. Αυτούς τους πολιτικούς έχουμε όμως και με αυτούς θα πορευτούμε.
Ευτυχώς, η Μεγαλόπολη αλλάζει επειδή κάποιοι ρισκάρουν και ιδρύουν επιχειρήσεις όπως η «Urbana gastroteka», για να κάνουν την περιοχή τους τουριστικό προορισμό. Αν βρεθεί κι ένας Πέτρος Θέμελης για να αναδείξει την Αρχαία Μεγαλόπολη.
Στην θέση της συγκεκριμένης επιχείρησης θα μπορούσαν να είναι πολλές ακόμα προσπάθειες συμπολιτών μας , οι οποίοι σε πείσμα των αρνητικών δεδομένων παλεύουν καθημερινά να κρατήσουν ανοιχτές τις δουλειές τους. Που έχουν επιλέξει να επενδύσουν στην περιοχή, που έχουν όραμα και έχουν προσπαθήσει να δημιουργήσουν κάτι.
Όσο απαισιόδοξοι και αν έχουμε γίνει, όσο και αν συμβαίνουν συνέχεια αρνητικά πράγματα, η Μεγαλόπολη έχει ανθρώπους που δεν είναι πρόθυμοι να τα παρατήσουν. Δεν θα το βάλουν κάτω εύκολα. Έχει όμως και ανθρώπους που αναγκάστηκαν από τις συνθήκες να φύγουν. Έχει ανθρώπους που επιθυμούν να έρθουν αλλά αναζητούν το κίνητρο.
Με αφορμή το άρθρο αυτό λοιπόν σας γράφω τι έχει η Μεγαλόπολη και η περιοχή μας, αφήνω στην δική σας σκέψη να βρείτε τι δεν έχουμε… Να σκεφτείτε τι πάει λάθος, τι είναι αυτό που σαν βαρίδι μας κρατάει κάτω. Ας αναρωτηθεί ο καθένας από εσάς.
Για επίλογο και αντί για δεκάδες παραδείγματα λάθος επιλογών και καταστάσεων, ανίκανων και επικίνδυνων ανθρώπων που με τις αποφάσεις και τις επιλογές τους έβλαψαν την περιοχή μας, θα αναφέρω μόνο το εξής:
Γράφει ο δημοσιογράφος στο τέλος του άρθρου : Αν βρεθεί κι ένας Πέτρος Θέμελης για να αναδείξει την Αρχαία Μεγαλόπολη
Θα τον ενημερώσω λοιπόν και θα αναφέρω και σε όλους εσάς που ενδεχομένως δεν το ξέρετε, ο καθηγητής Πέτρος Θέμελης είχε έρθει στην Μεγαλόπολη να αναλάβει την ανάδειξη της αρχαίας πόλης και του αρχαίου θεάτρου το έτος 2010. Εκείνη την περίοδο υπογράφηκε μια προγραμματική σύμβαση και ο κ. Θέμελης ορίστηκε πρόεδρος της επιτροπής παρακολούθησης των εργασιών αναστήλωσης του αρχαίου θεάτρου Μεγαλόπολης. Τα σχετικά έγγραφα , φωτογραφίες και βίντεο υπάρχουν σε άρθρο της εποχής από το Καφενείο ΕΔΩ
Δυστυχώς τα χρόνια πέρασαν , οι εργασίες αναστήλωσης δεν προχώρησαν και ο κ. Θέμελης αφού δεν μπορούσε να βγάλει άκρη με την Μεγαλόπολη, τελικά ανέλαβε την Αρχαία Μεσσήνη και όλοι μας γνωρίζουμε τα αποτελέσματα που έφερε.
Μεγάλο θέμα το αρχαίο θέατρο, δεν το συνεχίζω άλλο, απλά με αφορμή το άρθρο του κ. Λαγού , θέλησα να ενημερώσω και υπενθυμίσω τι είχε γίνει -ή καλύτερα τι δεν έγινε τελικά- πριν 12 χρόνια.
Αλεβίζος Παναγιώτης
Αυτη ειναι η νοοτροπία του νεοελληνα! Που μας την φυτεύουν, στο σχολειο, στο πεζοδρομιο, στην τηλεοραση και τώρα και στις τοπικες εφημεριδες.
Δοξολογουμε την εστιαση και θεωρούμε οτι οποιος δουλευει εκεί ή έχει καφετερια είναι πετυχημένος και ζηλευτός.
Και ο εργάτης ή αυτός που εχει κατάστημα, π.χ. με αλυσοπριονα είναι παρακατιανος.
Με οποιον και αν συζητησεις για το μελλον της περιοχης η μονη ιδέα που εχει είναι να ανοιξει επιχείρηση στον τομεα της εστίασης.
Μέχρι εκει φτανει το μυαλο μας.
Οικονομια που βασιζεται σε καφετέριες, φαγαδικα, ξενοδοχεια, ξάπλα και παραλία, είναι φτερο στον ανεμο!
Κλεινουν την κραταιά βιομηχανια της πολης μας χωρίς να ανοιξει ρουθουνι και στρεφόμαστε στον τουρισμο;
Τα γκαρζονια των δυτικων είμαστε και οσο παει θα χειροτερευει…
Μαλλον μας αξίζουν όσα έρχονται σε λιγα χρονια… Το μυαλο μας μονο για service κανει, ας το παιζουμε πτυχιουχοι και δήθεν μορφωμένοι…